KALEBERG (LOCHEMSEBERG), maandag 30 juli 2012

Al tijden lang wilde M2 eens de Lochemseberg op tegenover het Woodbrookershuis in Barchem. Maar pas na de Externsteiner conditie training voelde ik me in staat om nog meer bergen te gaan beklimmen, dus wij vol goede moed, toen het net weer een beetje droog was, op pad. Hier sta ik tegen een Eik aan die ik gevraagd heb het droog te houden. Wonder boven wonder is dat gelukt. Ik had hem ook moeten vragen niet te verdwalen.

dan beginnen we maar eens aan het bestijgen van de Lochemse Berg. M1 laat even zien dat ze het bordje leest "Honden aan de lijn" (Vlaams: "aan den leiband")  hetgeen een unicum genoemd mag worden.

als je heel goed kijkt zie je rechts boven dat ze M2 inderdaad aan de lijn heeft, maar hieronder kun je alleen aan haar gezicht al zien dat ze het bordje opeens vergeten is. 

gelukkig treffen we een weliswaar scheefgebouwd maar toereikend bankje tijdens onze zware bergbeklimming, en er staat ook nog een prachtige beuk!

en dan komen we een verrassing tegen: boven op de berg, een Quaker lezingenzaaltje! De deur is open en we nemen een kijkje. We fantaseren er een eind op los wat we hier allemaal kunnen doen. Dat was toen we nog dachten dat het wel wat kon worden met deze wandeling.... er was in ieder geval ook een w.c., heel handig....

dan komen we bij een lezingenruimte die gratis is, met een idioot bordje erboven vol van zwaarmoedigheid. Maar toch dachten we hier nog steeds, wat een leuke wandeling, ondanks dat we de berg hadden moeten beklimmen. 

links hieronder wacht M2 geduldig tot we eens klaar zijn met het uittesten van dat gratis lezingenlokaaltje

hieronder zou je zo zeggen dat er wat met het water is maar in werkelijkeid laat ze zien dat ze den leiband in de hand heeft zonder M2 eraan.... (het mens heeft Mercurius in Waterman, dan krijg je van dat zootje ongeregeld natuurlijk). 

ofschoon het hier zo op de berg heel mooi lijkt allemaal, was de bittere werkelijkheid dat, verwende blagen als wij zijn als het op natuurschoon aankomt,  we hier geen moment stilte ervoeren. Een bos is trouwens nooit stil, maar we hoorden continu het verkeer van de weg beneden ons. Niks aan... :-)

rechts: spagnum!  (Mos). Voor de foto links weet ik zo even geen lollig bijschrift

nadat M2 zijn neus er ook even ingestoken heeft, wandelen we maar eens verder over de berg

Eigenlijk hadden we tot nu toe nog niet echt al te veel klachten over de berg, behalve het autoverkeer dan , de foto rechts heeft hoofdstuk 3 gehaald, waar alle fotobehangetjes staan

Op de foto rechts kun je goed zien dat ik tegen de stam van deze boom aansta, en naar boven kijk. Het is een tamme kastanje. Een babytje ervan nemen we mee, het stikt ervan rond de moederboom. Ik zet hem thuis in een pot. Een paar dagen later geef ik hem aan iemand en dan volgt het vervolg van het tamme kastanjeverhaal:-)

we lopen maar eens door, het spul rechts is net peper, als je er op kauwt. Eerlijk gezegd heb ik geen flauw idee hoe het heet.

eindelijk, een bankje,

 maar dan zijn we wel het bos uit, op de Bergweg gekomen, in de buurt van een woonwijk....

we gaan de hoek om, komen op een gewone straat, en lopen die in om te kijken of we weer links kunnen voor een rondje. We lopen helemaal door tot een interessant bordje: voor een wandeling om weer eens wat nieuws te verkennen.

dat landgoed ligt dus aan de Witzand (Barchem) maar wij gaan naar links.

het paadje is hier echt heel smal, je kunt nauwelijks twee voeten naast elkaar kwijt

gelukkig, een bankje, daar waren we zo langzamerhand wel weer aan toe

nadat we van het weidse uitzicht genoten hadden, wandelen we de Lochemse berg maar weer eens op

een omhelzing. Daarna raken we (lees, raak ik) de weg kwijt en we wandelen de verkeerde richting uit

ik denk dat ik M1 het nodige verteld had over de uitstraling van sterrenmos.  En ik vertel haar ook over de Witte Wieven kuil die hier mogelijk ligt

ook met samengeknepen ogen zie ik geen witte wieven in de kuil, wel een hondje dat conditietraining krijgt van M1, die telkens een stok de heuvel af gooit...

we gaan maar eens in gesprek met een paar eiken over de witte wieven hier. De Eik waar ik tegen aan sta vertelt me dat er al lang geen witte wieven meer zijn, er komen heel (te) veel mensen in dit gebied.  Maar ja, dat krijg je als je in de tussentijd tegen woonwijken aan ligt.

als we eindelijk via onbekende omwegen al weer in een woonwijk belanden, vragen we iemand de weg richting het Woodbrookershouse. En M1 schakelt haar ipod in met tomtom. Dan is het leed snel geleden en vinden we de auto weer. We hebben beiden besloten dat dit natuurgebied te onrustig is, te veel woonhuizenenergie er om heen heeft, nee, het voldeed niet voor ons:-)  

Het Woodbrookershouse is in oorsprong van de Quakers, dus ik zocht maar eens naar een Quaker song. De uitgestreken gezichten van die  twee hieronder komen me wel over als echte quaker-lieden, maar dan....., het lied is eenvoudigweg prachtig!!

Vervolgens hebben we nog een speciale advertentie vandaag, M3 namelijk, de zoon van M1, heeft zojuist zijn nieuwe website gelanceerd, erg geschikt voor alle mensen in die woonwijken, klik hier voor DE DAKGOTENWINKEL, zelf je dakgoten vernieuwen, nieuw in Nederland!! 

terug naar de indexpagina - volgende wandeling

.























.

Make a Free Website with Yola.