|
Odoorn, Valthe en Exloo, vrijdag 11 mei  Nadat R weer naar huis gegaan was de volgende dag, want het werd een beetje te druk en hondje J2 kon er niet van slapen, vertrokken M1, M2 en ik op werkbezoek.
Dit prachtige koolzaadveld (2 jaar geleden een roggeveld), lag achter het hunebed aan de Hunebedweg tussen Odoorn en Valthe. We mediteerden een poosje gezeten op dit hunebed en toen kwamen er allerlei gedachten omhoog dat als ik toch weer geboren moet worden, ik dan in een volgend leven wel in een matriarchaat terug wil keren waar M1 en ik de steenhooprestanten van de huidige mannelijke kerken bezoeken en er dan allerlei energie voelen... Daarna vertrokken we naar het Eppiesbergje aan de overkant.  Het woei er mij te hard, dus bleef ik beneden aan de berg op het bankje na de vermoeiende autorit op de zandhunebedweg helemaal hier naar toe..
Nadat we weer eens vastgesteld hadden dat de Eik op het bergje een behoorlijke kletsmajoor is, vertrokken we met de auto langs nog meer onbegaanbare zandpaden om uiteindelijk bij een hunebed uit te komen.  De route vanaf het Eppiesbergje is de route met de auto hoor..:-)  Terwijl M1 in de sterke NW wind plaatsnam op hunebed 1
en M2 hunebed 2 eens even wilde ervaren  bleef ik niet lang op de stenen want zelfs in de beschutting van een eik woei het me te hard, en je weet, ik heb de pest aan wind. Dan gaan we met de auto op weg naar het volgende hunebed op de kaart, in Exloo, alwaar ik verliefd werd op Drente:  het hunebed lag in een heuveltjesgebied vol prachtige dennenbomen, hoe mooi kun je het krijgen:  het lag in een kom met een loopcirkel er om heen en een groep bomen in een cirkel er om heen, min of meer dan:  M1 zit op 1 steen te mijmeren en ik op een andere en neem een foto  het beviel wel:-)  dan neem ik de plaats van M1 in en hang boven de grond met mijn voeten op de middensteen die een enorme voetenenergie gaf. De rugsteen deed niks. De andere stenen ook niet. Dat wil zeggen, 1 steen zou ik pas uitproberen op de wandeling met de groep een paar dagen later, en dat bleek 'm dus te zijn , de energie-overdrachtssteen.  dan wandelen we het sprookjesachtige bos er achter in, wat aan de Ardennen doet denken en waar ik verliefd werd op Drente:-)  hieronder zijn we al weer van dat pad op een weg gekomen. In het bos zelf had ik een Eik ontdekt die ik drie vragen heb gesteld: 1) of ti ie wou zorgen dat ik veilig thuis kwam met mijn inmiddels raar doende auto (is gebeurd) 2) of t ie voor een beetje redelijk tot mooi weer kon zorgen tijdens de workshop want de weersvoorspellingen waren afgrijselijk (is min of meer ook gebeurd) en 3) of t ie voor een leuke workshop kon zorgen (is ook gebeurd). Je ziet je hoeft Eik maar in te schakelen of alles sal reg kom.  Aan het eind inspecteren we de weg om de hoek om te kijken of er voldoende parkeerplek was voor de workshopgangers (dat was er)  En dan, voordat we weer naar huis gaan, verpozen we even op het bankje aldaar om van de mooie vergezichten te genieten.
Ik heb deze 10 minuten durende fotovertoning helemaal afgekeken, zowat alle bijzondere steenhopen van de hele wereld worden hier vertoond! |
.
.
