sacred walks

.
Onze reis vervolgde naar het jachtslot Clemenswerth, gebouwd door Kurfuerst Clemens August von Koeln die, alhoewel reeds ter ziele, ons op een high tea zou trakteren. Het slot is het enige overgebleven jachtslot dat in stervorm gebouwd is, dat wil zeggen, met in stervorm rondom het hoofdslot opgetrokken gastenverblijven, om samen de jacht te ondernemen natuurlijk, De Kurfuerst had theologie gestudeerd, en de ramen in zijn eigen paleisje hier keken uit op de lanen, nergens zag je vanuit dat slot een van de gastenverblijven, heel slim gedaan:-)
Er bevindt zich in het kloostertje achter de kapel nog een levende Kapucijnengemeenschap en een kloostertuin, die echter meer buxus dan kruiden leek te hebben. Zo op het eerste gezicht dan. Een tweede namen we niet, de buxus stond ons tegen alhoewel die al honderden jaren oud is.

.
rechts zie je een stukje gastenverblijf en de oprijlaan vanuit Soegel. (een stadje aldaar met ernstige Mercurius retro verschijnselen waardoor ik in het dorp pardoes over een verboden weggetje reed omdat ik om moest draaien).
.

.
Het wereldse en het geestelijke lagen vlak bij elkaar, de wereldse kroon op de grond, en de geestelijke koning of zo, in de kapel. Waar we uiteraard ingingen.
.

.

GESCHIEDENISLES:
Men moet weten dat in de chaos van de Reformatietijd en wat daarop volgde zich eenzijdigheden gevormd hadden die tot een wat sombere kijk op het leven geleid hebben. Dit kreeg gestalte in de Beeldenstorm, waarbij men in de kerken de muurschilderingen wegpleisterde  en de hoofden van de heiligenbeelden afsloeg. Toen kreeg ook het zwart overwicht in de kleding en het interieur van de woningen.  De barokke vorm van de kapel is een gevolg van wat de geestelijke vaderen in de Contrareformatie er tegenover wilden stellen: een brede kijk op de dingen van het geloof. De mens is in de kern goed en God hem ten allen tijde nabij. Overal en altijd omringd door de liefde van God.
.
THEOLOGIELES:
De plafondschildering met lichte kleurem, vol beweging en werveling van lichamen, stelt de Tenhemelopneming van Maria voor. De kapel is aan dit geloofspunt gewijd. Maria is zowel in lichaam als ziel door God opgenomen. Bijgevolg is het lichaam niet slechts een omhulsel, dat men moet afstropen en dat alleen maar onaangenaamheden en narigheden veroorzaakt, maar God's schone schepping die juist daarom in ere gehouden moet worden. Met deze visie wordt uitbuiting en misbruik van het lichaam principieel afgewezen.
(alles uit de informatiefolder die daar lag)
.

.
De heilige Hubertus (links): de legende vertelt dat hij gedurende de jacht een hert tegenkwam, waarbij in het gewei een kruis verscheen. Door deze verschijning kwam de gepassioneerde jager tot het inzicht, dat er belangrijkere dingen waren dan de jacht. God heeft ons weliswaar allerlei vreugden en geneugten geschonken, maar het verankerd zijn in het Rijk Gods mag daarbij niet verloren gaan. Hubertus werd bisschop van Luik en stierf in 747 in Tervueren bij Brussel.
.
De heilige Fructuosis (rechts): heeft bijna 2000 jaar geleden door een moedige belijdenis zijn bloed voor Christus vergoten. Paus Benedictus XIV heeft deze relikwie uit de Romeinse catacomben gehaald en aan de keurvorst gegeven als herinnering aan: "" Wie zijn leven wil behouden, zal het verliezen; wie echter zijn leven om mijnentwil verliest, zal het behouden"
Overigens is er nog iets dat naar de Christus wijst: het altaar staat naar het oosten, waar de ZON, ook een Christussymbool - opgaat, dus in de richting van de Oriënt. Christus (cq de Zon) is onze orientering. Wie daarop gericht is en blijft zal niet in de chaos en duisternis ten onder gaan, maar het Leven vinden, ook tijdens de zonsverduistering vandaag (3 november) :-)
.

.
Dan zien we nog afbeeldingen van Franciscus en Clara van Assisi , waarover Rudhyar ook schreef bij de 14e symboolgraad van het teken Ram.
.

.
we hadden gelezen dat deze stenen cirkel door een Franciskaner monnik samen met boeren uit de omgeving in 2 jaar gemaakt was. Hij had er een Zwarte Madonna voor uit Assisi gehaald en ook nog eens 944 amethisten. Er stond zo'n mooi verhaal bij dat we stad en land afreisden, zeg maar, om die Steinkreis te vinden: gedurende de bouw (2002-2004) werd er door de wind een spiraal gecreeerd uit het witte zand, die 21 dagen lang zichtbaar bleef! De steencirkel is astrologisch gelegd, met de vier hoeken op de dag-en nacht eveningen en solsticen.

.
hoe mooi de verhalen ook waren, we werden gehinderd door een landbouwtractor die maar om en om de cirkel bleef maaien, maar afgezien daarvan, de stenen voelden energieloos (echt waar). Emeen ervoer alleen energie bij de amethisten en zelfs die voelde ik niet, ze zaten achter glas in een steen op het Westen.
/

De cirkel was echter volstrekt astrologisch gelegd, met de dierenriemtekens in de juiste volgorde.. Toen ik het bord las, snapte ik er eerst niets van, maar nu ik thuis de foto bekijk is het zo klaar als een klontje. Ram begint gewoon in het Oosten en dan gaat de cirkel naar beneden met de zon mee. Als astrologen plaatsen wij het oosten links, en zou je zo'n cirkel van Noordelijke richting uit tegen het zuiden aan moeten houden om de zonbeweging er in terug te zien. Hier keken we vanuit het Zuiden met de Zon dus achter ons als het midden op de dag was, nu met de zon links omdat het tegen de avond liep. Je kunt ook zeggen dat onze horoscoop een blik vanuit de aarde op de hemel is, en deze als een landkaart werkt, een blik vanuit de hemel op de aarde. Aangezien mijn eigen medicijnwiel betreden wordt vanuit het Noorden kon ik er wel eens een gewone horoscoopcirkel van maken. Boeiend is trouwens de symboliek die ze bij de verschillende huizen geven, die klopt gewoon met de astrologie. Knap gedaan pater of monnik of wat dan ook, chapeau!

.
rechts trekt de tractor nog steeds rondjes, we gaan maar eens naar ons laatste hunebedbezoek van de dag, ook in Werpeloh
.

.
een bordje geeft de weg aan.
.

.
En hier is het dan, het weggetje met het zwarte gat, PRECIES zoals het laatste weggetje dat ik op de helderziende steen voor mijn geestesoog kreeg. Wat zou zich daarachter bevinden? Het antwoord luidt misschien wel: een zwart gat, we zouden geen fatsoenlijke hunebedden meer tegengekomen vanaf nu. Alhoewel, het viel nog wel mee met dit hunebed nummer 17 geloof ik.

.
ik vond het dennenbos erachter in eerste instantie prachtig, maar Emeen kreeg er een heel unheimisch gevoel bij.

.
De zon was al aan zijn ondergang bezig, en of het nu daaraan lag, of aan het donkere bos, Emeen had telkens het gevoel dat ze achterna gezeten werd. Nu staat het Emsland bekend als een gebied waar zich nogal wat concentratiekampen hebben bevonden, dus het kan goed zijn dat ze de energie van vluchtelingen uit WOII ervoer, bedacht ik me.

terug naar de indexpagina - volgende wandeling