Het Kienveen, maandag 4 maart 2013
De wandeling vandaag, de eerste dag met zon!!, was een toevallige vondst. Ik was nog niet eens goed wakker , had de auto zelfs nog moeten ontdooien en parkeerde pardoes langs de Zutphenseweg, kruising Oude Vordenseweg, naar beide kanten van de grote weg trouwens, maar ik ging waar ik nog niet eerder was geweest, noordwaarts. In de zon!
er was een parkeerhaven, en het was al heerlijk warm
links kon je het Velhorst in (zie volgende wandeling), maar ik had geen zin het bos in te gaan want ik wou in de zon blijven
de chemtrailvliegtuigen sliepen gelukkig ook nog. Na verloop van tijd kom ik een pad naar rechts tegen
het blijkt Het Kienveen te heten, er volgt een leuk paadje
woo, hei, hei met jeneverbesstruiken zelfs.
Een bankje! Ik mijmer er nog eens wat na over Neptunus n.a.v. het webinar over de Neptunuspersonare, en over het hebben van hetzij helemaal geen identiteit, hetzij het hebben of aannemen van een heel verheven identiteit, je er mee vereenzelvigen . Beide situaties die problemen opleveren. Maar wat is de ware aard van iemands identiteit gezien van het niveau van Neptunus? Als de evolutionaire stap na Saturnus, de geheel authentieke "eigen" identiteit los van de meute /massa oplevert bij Uranus, wat gebeurt er dan met de identiteit bij de volgende stap, Neptunus, het oplossen van het ego? Nee, zo kan het niet bedoeld zijn. Ik mijmer na over een nieuw concept, te weten een identiteit die eenvoudigweg deelneemt aan een groter geheel, er noch een onderdeel van is, noch het grotere geheel zelf is, maar een bewuste en soms onbewuste participator van het grotere veld van Neptunus. De identiteit is niet weg, maar is transpersoonlijk,  eigenlijk doet het er helemaal niet toe wat je identiteit is, je bent participator. Aldus komt het woord Participation Mystique binnen
Participation Mystique

Een woord dat tot mijn verbeelding spreekt maar wat er precies mee bedoeld wordt heb ik nooit  goed begrepen. Ik google eens:

PARTICIPATION MYSTIQUE is a term derived from Lévy-Bruhl. It denotes a peculiar kind of psychological connection with objects, and consists in the fact that the subject cannot clearly distinguish himself from the object but is bound to it by a direct relationship which amounts to partial identity. (Jung, [1921] 1971: paragraph 781).

Jung used the term throughout his writings after Lévy-Brühl's work was published in 1912. 

The further we go back into history, the more we see personality disappearing beneath the wrappings of collectivity. And if we go right back to primitive psychology, we find absolutely no trace of the concept of an individual. Instead of individuality we find only collective relationship or what Lévy-Bruhl calls participation mystique (Jung, [1921] 1971: par. 12).

Participation mystique. A term derived from anthropology and the study of primitive psychology, denoting a mystical connection, or identity, between subject and object. (See also archaic, identification and projection.)

[Participation mystique] consists in the fact that the subject cannot clearly distinguish himself from the object but is bound to it by a direct relationship which amounts to partial identity. . . . Among civilized peoples it usually occurs between persons, seldom between a person and a thing. In the first case it is a transference relationship . . . . In the second case there is a similar influence on the part of the thing, or else an identification with a thing or the idea of a thing.[Definitions," CW 6, par. 781.]

[Identity] is a characteristic of the primitive mentality and the real foundation of participation mystique, which is nothing but a relic of the original non-differentiation of subject and object, and hence of the primordial unconscious state. It is also a characteristic of the mental state of early infancy, and, finally, of the unconscious of the civilized adult.[Ibid., par. 741.]

En ik concludeer dat ik het waarschijnlijk wel degelijk heb over de oorspronkelijke gedachte van Levy Bruehl, maar in het geheel niet over wat Jung er van maakt, die het interpreteert op zijn psychologische manier en het  op 1 hoop gooit met projectie.
Ik geloof dat ik nog steeds niet goed kan vatten wat mensen nu precies willen met dat woord, en besluit mijn eigen gedachtengang aan te houden die een volgende evolutionaire fase van de individuele zielsontwikkeling bedoelt. Die trouwens al net zo min goed uit te leggen is en voor misinterpretatie vatbaar. Als ik het maar snap:-)
de rechterfoto had moeten laten zien hoe ik op het bankje boven een afgrondje zat:-)
de jeneverbesstruiken hadden toch geen bessen,  maar wat een patricipation mystique weer, uh, pardon synchroniciteit, diezelfde avond lees ik in De Kleine Dokter van Vogel dat je jeneverbesNAALDEN in een zakje moet doen en in het badwater moet gooien. Nou dat weer, moet ik weer op zoek naar katoenen zakjes... niet dat ik al naalden heb:-)
het pad verandert langzaam aan in een houten evenwichtsbalk over de drassige grond heen
kijk, hier kun je het beter zien:-)
het is hier echt heel mooi
alweer een bankje, maar ik loop door en kom uit bij een andere zandweg, maar in plaats van daar terug te gaan naar De Grote Weg, keer ik om, want anders zou ik te veel langs De Grote Weg moeten wandelen
Achter de Berkenboom stond de Eik waar ik eindelijk weer eens begon met mijn 7 ademhalingen, echte anti-diabetes ademhalingen, want het diabetes onderzoek is begonnen (S te E: ik ben je email kwijt met de verhuizing naar een nieuw online office in januari.... ), rechts gewone condensstrepen van een gewoon vliegtuig in de hemelsblauwe lucht
rechts zoom ik in op een rode plek om te kijken of dit zonnedauw zou kunnen zijn, maar ik denk van niet zo te zien
ik wandel de zonovergoten zandweg weer terug af
 
maar neem nog wel even deel (Participation Mystique) aan de  prettige prikkeling die de aura van de brandnetel afgeeft als je er met je rug tegen aan staat. innig tevreden over weer zo'n leuke vondst, en dat op steenworp afstand van waar ik woon, ga ik naar huis
.






















.
Make a Free Website with Yola.