Missiehuis van Scheut, Schilde, 1-4-2014
.
.
Dit wordt een wandeling met veel vragen aan bepaalde appeltaartmevrouwen. De eerste is, of ze een idee heeft wat die struik rechts moet voorstellen.  Ik hield me ondertussen bezig met de energie van de twee bomen  bij het nieuwe optrekje van Marie-Ange, met een missiehuis van de paters in de achtertuin, of althans, grenzend eraan. Welnu, de rechter coniceder dan wel cederfeer waar die hangmat aan geknoopt is, gaf meer energie dan het Jezusbeeld op de parking van het missiehuis, waar we nog aan zullen komen.
.
.
Nadat ik de immense achtertuin geinspecteerd had als deskundige op het gebied van alles wat eetbaar is in een tuin, en geen enkele aanbeveling had, omdat Marie-ange er meer mee doet dan ik zelf, en nadat ik de leuke waterpomp in de voortuin met wanstaltige zonnepanelen op een leuk hutje verderop gefotografeerd had, gingen we maar eens aan de wandel.
.
.
Ondertussen fotografeer ik nog even de richtingen N O Z W hier, zodat Marie-Ange de horoscoop daarop kan leggen (Ascendant op het Oosten) om aldus haar nu nog lege nieuwe hutje astrologisch verantwoord in te richten, en doorwandelend zag ik het eerste bankje, gewoon aan de weg trouwens.
.
.
Typisch zo'n geheim laantje waar een wildvreemde zich niet in zou wagen om aan de wandel te gaan, maar Marie-Ange had van haar nieuwe buurvrouw gehoord dat je hier mocht wandelen. Aldus komen we bij het foeilelijke gebouw aan van de paters van het missiehuis van Scheut.
.
.
Ik test even uit of Jezus nog van plan was de zegen mee te geven, maar die zou pas later tijdens de wandeling komen. Aan de achterkant van het gebouw de eerste gallery, want er valt hier van alles te beleven.
.
.
er stond een bankje voor de tweede gallery, waar we de kanariepieten eventjes observeerden.
.
.
Bij het volgende bankje gaan we het pad naar links in, we zouden via het rechterpad weer terugkomen.
.
.
na de hondsdraf komen we op het hazelaarlaantje, de favoriete boomsoort van Marie-Ange.
.
.
jong kleefkruid. Van de hazelaartwijgen worden wichelroedes gemaakt. Ik brak een twijg met twee uiteinden af, kreeg les in hoe ik het vast moest houden, maar de twijg wou niet, hij brak doormidden.
.
.
Bij foto #22 (alweer, ik heb er een paar weggegooid), maakt Marie-Ange contact met de Spirit van de hazelaar. Even verderop lopen we tegen een watertje op.
.
.
en daar bevindt  zich uitzonderlijk mooi riet, of riet, we weten niet eens echt of het riet is. Vraag 2 aan mevrouw Appeltaart, was dat.
.
.
er staat ook nog wat wilde postelein tussen.
.
.
we wandelen verder langs het water en dan begint het opeens te motregenen, maar het duurde niet lang. Ik vond het eigenlijk wel lekker fris.
.
.
we komen aan bij het meest noordelijke puntje van onze route, met een watertje tegen een weiland aan, en dan ontdekken we maar liefst een Geheime atoomkelder!!
.
.
maar het bleek gewoon om waterwinning te gaan...
.
.
we wandelen verder, en terwijl het Jezusbeeld op de parking geen energie gaf,
.
.
deed Maria tegenover dat bankje dat wel!
.
.
ik ga het bruggetje over en keer me dan nog een keer om om gracieus op de foto te komen:-)
.
.
het watertje wat links en rechts ter weerszijden van het bruggetje liep. (en vast nog steeds loopt ook).
.
.
het pad vervolgt via een statig beukenlaantje, en een poeltje, naar 1 van de meest occulte ervaringen die ik ooit op een wandeling heb meegemaakt...
.
.
maar eerst even opnames door 2 verschillende fotoapparaten met het volgende vraagje aan mevrouw Appeltaart: is dit nu gele dovenetel? Ik kan het me namelijk bijna niet voorstellen, omdat het van dat gevlekte blad heeft en gele dovenetel tamelijk zeldzaam zou zijn, terwijl ik het in de tuin in Belgie heb en je het overal ziet. Overigens is witte dovenetel goed voor vrouwenkwaaltjes en gele dovenetel goed voor mannenkwaaltjes.
.
.
De occulte ervaring vond plaats op en rond de Eikendreef. Marie-Ange deed hier een poging om het kerkhof der heilige paters vanaf de zijkant te betreden, terwijl ik er gewoon via het pad omheen liep voor de ingang. Terwijl ik dat doe ruik ik zo'n ongelooflijk lekkere geur, dat ik me wild zoek naar Eucalyptusbomen, die ik echter niet kon vinden.
.
.
tegenover de ingang van het heiligenkerkhof is er nog een hutje met een Gallery van overleden paters.
.
.
de geur bleek van het kerkhof te komen. Het was dus een spirituele geur, er waren heilige zielen in de buurt, die die geur manifesteerden. Het was een mild soort eucalyptusluchtje, maar ongelooflijk sterk.
.
.
We wandelen terug via een bankje op een ijzeren plaat.. en fotograferen tot slot nog een plant met blauwe bloempjes die ik opnieuw niet kan thuisbrengen. Maar jeedrie wel: Ossentong of Anchusa.
.
.



















.
  
Make a Free Website with Yola.