DALKRUIDWALK, Hemelvaartsdag 9 mei 2013, de Wildenborch
We werden al vrolijk van de bloemetjes langs de parkeerplek bij de Wildenborch en van het mooie weer natuurlijk toen we in alle vroegte op hemelvaartsdag hier heen gingen.
waarheen gingen? Wel naar de Wildenborch, opengesteld voor wandelaars.
terwijl M1 de energie van de reuze Gingko Biloba uitprobeert, kauw ik weer eens op een blad ervan, het smaakt lekker, maar niet om door te slikken..
ik groet de rode oude beuk en hij groet net zo hard terug met een goede energie, ik kijk uit op de slotgracht met M1 met M2, hier nog aan de lijn
wat die vruchten moeten voorstellen, geen idee, nog nooit eerder gezien, M1 ook niet. Ook al loopt ze al verder op het bruggetje naar rechts
al snel komen we twee bankjes tegen, 1 voor M1 en 1 voor mij:-). Doorlopend al weer voldoende paardenbloemen voor mijn ochtenddrankjes, inmiddels al weer op.

 we nemen vandaag de grootste route, dwz de buitenste paden. Rechts een typisch Achterhoeks uitzichtje

no comment
en dan komen we dit groenvoer tegen. Ik pluk er eens een blaadje van, het schijnt naar ui te ruiken, ik vind het wel naar bieslook smaken dus besluit dat het daslook is.  Ik neem er een flinke handvol van mee, en smikkel dat ´s middags lekker op mijn boterham op.. en vind het heerlijk.

Een paar dagen later, als ik al weer van een nieuwe lading gegeten heb, kom ik er achter na even te googelen, dat het helemaal geen daslook is maar dalkruid. En dat schijnt licht giftig te zijn. Ik lees echter ook dat de Native American Indianen het vroeger ook aten, het jonge blad. Bovendien leef ik nog en heb nergens last van gehad-) Maar nu ik gelezen heb dat het licht giftig is durf ik het natuurlijk niet nog eens te eten...
we wandelen maar eens verder en komen dan bij een verhoging met uitkijkje (en bankje)
links het uitkijkje en rechts de oogst. Het bakje met dalkruid staat rechts achter (vooraan staat look zonder look), ik heb het dus gewoon allemaal opgegeten, diezelfde dag nog. Links achter een bakje met geurige bloempjes, dacht M1 dat het jasmijn was, en ik dat het sering was, blijkt het vogelkers te zijn, leerde ik een wandeling later.
M2 in de houding (links) en in de zon (rechts)
ook hondsdraf smaakt heerlijk op brood met kaas
mooi sjaaltje heb ik om he?
we komen er achter dat we het landgoed kunnen verlaten en er een weggetje omheen gemaakt is
mooi fotootje voor een achtergrondje, en het lukt ook nog, ik kan tegenswoordigs meer dingen doen met yola zie ik wel, maar wij wandelen eerst maar eens even verder. De foto met de ree erop is mislukt, dwz het beest is nauwelijks te zien. We komen dan tot slot via een prachtig peerdeblommenveld weer aan bij de parkeerplaats.
deze kwam binnen (van Gonda) op mijn facebookpagina en ik heb hem meteen gedeeld ook al heb ik zojuist biologische appels en peren gekocht, maar voor de toekomst... als ik dat weer eens niet doe..
.
























.
Make a Free Website with Yola.