De Mosten, zaterdag 15 maart 2014
.
.
In Doorwerth was het weer niet zo heel mooi op het moment dat de
les over was, dus besloten Esseen & ik naar Belgie te rijden en
onderweg ergens bij Baarle Nassau aan de wandel te gaan. Alleen vergat
ik de afslag dus voor ik het wist zat ik op de E19 naar Antwerpen. Nu
wil het geval, dat vlak na de grens, er een bordje was "De Mosten"
(natuurgebied), en aangezien ik daar al 100 keer (zo niet meer)
langsgereden was, besloten we eens op nader onderzoek uit te gaan. Het
ligt vlak achter de drie windmolens bij de grens, mocht je daar ook wel
eens rijden en een normaal mens haalt het natuurlijk niet in heur hoofd
om vlak bij de snelweg aan de wandel te gaan, maar mjin nieuwsgierigheid
won het weer, ik heb altijd al willen weten wat dat was "De Mosten".
Dus vandaag was het zo ver.
.
.
Ik moet zeggen, het zag er niet verkeerd uit. Terwijl we onderweg in NL nog even bij een tankstation gestopt waren en hadden gerild van de koude wind, was het nu lekker zacht met zelfs de zon weer terug in beeld.
.
.
Ik probeer de bamboe nog even uit maar krijg er niet eens een
verstikkend gevoel bij. En op de rechterfoto is de visvijver in beeld,
we kwamen twee vissers tegen onderweg.
.
.
Rechts het beroemde veenpluim. Ik had even gegoogled, en het was geen veenpluis. Dus we verzninen maar eens wat: veenpluim dus:-)
.
.
We wandelen rechts van de visvijver verder.
.
.
We laten ons vooralsnog niet verleiden door zijpaadjes en lopen gewoon rechtdoor. (Zo ver mogelijk van de snelweg vandaan:-)
.
.
Het Markvalleipad rechts af mag dan 39 km lang zijn, maar er stonden wel kassen en boerderijen in de verte, dus dat was niet aantrekkelijk. We gaan een klein stukje linksaf.
.
.
of rechtdoor, dat kan ook. Maar dan zie ik een aantrekkelijk groen pad naar links, en dat liep toch lekker zacht onder de voeten!
.
.
En niet te geloven zeg, wandel je weer eens een keer met Esseen, komen de zeedennen je tegemoet. Esseen is namelijk nog niet gestopt met de Pine Tree Company blijkt inmiddels, i.t.t. eerdere berichten, dus dan krijg je dat . Maar we hadden geen zeedennenappels nodig, of liever gezegd zij niet, want ik had net een hele tas vol van die dingen die Jeedrie nog geraapt had voor haar meegenomen.
.
.
Het pad naar de zeedennen liep echter dood bij de zeedennen, dus moesten we terug, en vervolgden onze weg rechtdoor in het Vlaamse landschap.
.
.
een mooi doorkijkje, maar het was wel priveterrein. Foto#22 brengt onze groente- cq smoothievoorziening in beeld.
.
.
foto #24 is ook leuk, je met er alleen wel bij zeggen dat ik een eekhoorntje in beeld probeerde te krijgen. Dat zeg ik er dus ook bij.
.
.
dan kunnen we niet verder, of liever gezegd, het mag niet, dus keren we maar weer om en vinden een soortement bankje waar we de buit en oogst even in beeld brengen.
.
.
daarna wandelen we langs de waterkant weer verder terug.
.
.
Een berk met kogelgaten? Esseen gaat er eens even tegen aan staan.
.
.
Als je ooit eens de grens neemt via de E19 naar Nederland of omgekeerd, en je ziet die drie grote windmolens staan aan de zijkant van de snelweg, dan weet je nu dat natuurgebied De Mosten er vlak achter ligt.
.
.
Foto #33 laat een houten kruis zien. Met daarop een bord Te Koop. Eenmaal aangekomen in de Moonlodge bezoek ik de website van de makelaar die ik op het oog had en zie dat hij helemaal geen kantoor heeft in de buurt. Dan besluit ik het huis maar zelf te verkopen. Per slot kan ik ook zelf wel foto's zetten op de Belgische Funda. Dus we plakken de volgende dag een bord tegen een schoffel aan, en hebben daarmee alvast veel bekijks diezelfde zondag. En ik begin met de job van Styliste, om foto's te maken voor de verkoop. En kom er achter dat Styliste zijn niet veel anders is dan veredeld poetswerk en weggooi-werk. :-)
.
.
Esseen heeft pauze van haar stylistische werk in de tuin.
.
