AMPSEN: DE ROEPENDE CEDER, maandag 18 juli, 80 minuten

Op google had ik ontdekt dat op het saaie landgoed Ampsen een watertje en hei te vinden moest zijn, dus dat was mijn plan vandaag, om die te vinden.  Met de Maan in Vissen mislukte dat plan jammerlijk, maar saai vond ik de route vandaag allerminst. Vissen is ook een goede garantie voor sacred walks, en de sacred hill waar ik op Amspen2 niet bij kon, wel, ik werd geroepen door een ceder, die me de weg wees.... maar dat is alles pas aan het eind. We beginnen met de koeien...

Dit nu, is de typisch Ampsense koe, zoals je wel kunt zien. 

is het geen schatje?

Toen zag ik dat men een eik had omgezaagd. Daar had ik helemaal geen toestemming voor gegeven!

Dit gevaarte stond er ook nog, men was klaarblijkelijk nog druk doende dode takken van bomen te halen

Terwijl ik me even laat ontgiften staande tegen deze rhodo's neem ik een foto van de mooie slotgracht

Dan zie ik opeens dat he al tien over 7 is, en schrik er eigenlijk een beetje van, ik moet nog zowat beginnen aan mijn missie!

Maar eerst maar eens naar bankje 1, om de oogst van de dag te fotograferen, bedoeld voor het vuurpotje thuis natuurlijk. 

Dan begin ik aan het saaie Steenbokken, beuken- recht toe recht aan pad

En zie al snel de minder saaie draaibeuken. Nummer 1 vroeg ik wat te doen aan de wind. Dat hadden buienradar, de weerbeuk van gisteren, en ik namelijk niet afgesproken. Hij deed er dus wat aan, de rest van de wandeling was prima, tot ik hier weer ongeveer terug was in het deel waar meer mensen komen, toen begon het weer te waaien. 

Bankje 2 sla ik, althans op de heenweg, grinnik, over.

En dan kom ik in een indrukmakend deel, vol enorm hoge rode beuken, die enorme hoogte gaf een heel majesteitelijk gevoel, moeilijk om goed met een foto vast  te leggen.

Ik vond het hier al lang niet meer saai, in tegendeel, de natuur straalde rust uit, zo met een Zon die al richting zonsondergang aan het gaan was,  de hele sfeer was sereen, en ik had het gevoel met de natuur te communiceren, alles was toch levend, elk detail anders.

Na het rode beuken deel volgt een deel met douglassparren, mijn `indianenvrienden`.  

Ik ga een pad naar links in in de veronderstelling dat ik dan rechts wel tegen een watertje moest oplopen

Valse salie! Waar ik niets van geplukt heb omdat ik net Echte salie uit de tuin van moeders had geplukt. Maar ik kauw wel op een blaadje ervan. Knoflookachtige salie, maar valse salie is niet van de salvia soort maar van de Teucrium soort.   Ik zie wel dat ik op dit pad geen steek verder kom met dat vermeende watertje en loop terug, om het andere pad verder te vervolgen

Dit pad dus, in de hoop dat dit volgende weggetje links wel naar het watertje leidt.

Het stikt hier echt van de valse salie, en thuisgekomen vind ik een leuke webpagina erover waardoor ik nu spijt heb dat ik er niet toch wat van heb geplukt, maar we komen hier binnenkort nog wel een keer. Het hielp vroeger bij tuberculose en chronische bronchiale catarre, dus ik meteen denken, waarom vroeger en vandaag niet meer? Die webpagina heb ik op de kruidenstartpagina gezet, weer zo´n tienjaren project wat maar niet afkomt, rechts onder `bronchien` http://kruidenstartpagina.chx.nl

enfin, ik neem dat pad naar links dus.  En net waar ik denk naar rechts te kunnen...... Inmiddels zijn er 40 wandelminuten verstreken, en ik vind 80 minuten zo rond 7/8 uur s avonds wel welletjes, dus keer om en ga terug, eerst maar eens naar bankje 2.

Waar ik het weggetje naar links neem om niet weer het saaie pad bij het kasteel te hoeven lopen. 

En dan krijg ik het gevoel dat de boom aan het eind me roept, het bleek een ceder te zijn , dus dan krijgen we niet De Zoemende Ceder zoals dit boek,

Maar de roepende ceder

Ik vroeg hem de weg. Ik herinnerde me van de vorige Ampsenwandeling toen ik hier in de buurt was met M1 en M2 een sacred hill te hebben gezien waar we toen niet bij konden. Ceder leidt me er rechtstreeks heen

Wellicht vind je het woord Hill of heuvel lichtelijk overdreven, maar elke verhoging in het landschap wijst op iets verhevens, een hogere energie, en die was dan ook meteen voelbaar, al vanaf het moment dat ik deze foto nam greep de energie in op mijn hartchakra. Het pad leidt notabene rechtstreeks over de Sacred Hill!  Maar natuurlijk alleen als je eerst bij De Roepende Ceder langs bent geweest.  Op de foto hieronder sta ik op het hoogste punt heerlijk tegen een boom aan. Ik sluit mijn ogen, zie meteen het Oog van Shiva, en zou hier uren kunnen doordromen of staand mediteren, maar ja.

We gaan maar eens verder en komen uit bij de rhododendrons die me eerder ontgift hadden

Mijn auto staat geparkeerd onder die electriciteitsmast in de verte, het begon al donkertjes te worden, gauw terug dus maar!

Make a Free Website with Yola.