sacred walks

de zomereik die de Eik is waar je je vragen kwijt kunt voor de wandeling, die aan het begin van het pad staat, na de aanlooproute dan, stond er glorieus bij. Ik was met S te D op stap en ondanks dat het een relatief korte route was, hebben we er bijna 3 uur over gedaan, maar vanwege pauzes maak ik er maar 2,5 uur van. S te D was niet van plan om tegen bomen aan te gaan staan, wat mij niet kan schelen natuurlijk, als ik het maar mag:-) Deze zomereik heeft graag dat je je vragen hardop stelt, wat natuurlijk wel zorgt voor een betere formulering.

dit is t ie nog een keer met een relatief nieuw picknickbankje er naast. Ook zijn de brandnetels rondom de stam weggehaald wat altijd handig is voor mensen die graag tegen bomen aanleunen

ik denk dat ik hier tegen de stam aan sta en de vragen formuleer, waarover meer in het Boek. 

dit is de oprij(-wandel)laan  naar Het Pad Van De Andere Wereld

er wordt ook nog even wat groenvoer ingeslagen

dit is dan het pad in de Andere Wereld, maar je moet wel eerst toestemming vragen aan Bewaakbeuk links of je die mag betreden. De toestemming kregen we!!

in plaats van een leeuwenpoot lijkt dit wel een olifantenpoot. Misschien moet ik Bewaakbeuk in de toekomst Ganesha gaan noemen.

overigens heb ik persoonlijk niet zo veel gemerkt van de Andere Wereld deze keer, ik ben niet gaan tijdreizen of zo, alhoewel ik wel aan het 'werk' was, maar misschien komt het wel omdat ik aan het 'werk' was:-)

aan het eind van dat pad komen we bij De Dikke Beuk

ik zou eigenlijk niet weten wat deze foto toevoegt, maar in ieder geval ben ik drie keer rond de Eik gelopen uit respect, want zo doen de Indianen dat, en ik heb erg mijn best gedaan om het niet al te werktuigijk te maken en ook echt wat energie te geven, maar helemaal lukte dat niet.

het is eigenlijk bij alle inwijdingen wel gebruikelijk om een gift te doen, maar ik had dit hier nog nooit eerder gezien en had dus geen geld bij me, wat ik zelden heb op wandelingen, ik zal het de volgende keer moeten proberen te onthouden, uh..  Op de heenweg waren we lekker vroeg maar de eerste toeristen  kwamen wel op de terugweg, en deden ook niets in het bakje, dat schiet niet op dus. Of ze hadden hetzelfde probleem als ik, of het ging om  de gebruikelijke gierigheid der gemiddelde Nederlander

dan gaan we het bruggetje over om in het donkere bos te stappen

stel nu eens dat de wereld vergaat en jij als enige overblijft, maar je hebt niks te eten. Wel, de kans is groot dat er al snel brandnetels gaan groeien en wist je dat je die rauw kunt eten?   Per slot van rekening leefde Milarepa ook tien jaar op alleen brandnetels (hij was zelf wel groen uitgeslagen na die tijd:-) toen hij in de Himalaya's op retraite was. Het is heel gezond en smakelijk,aldus S te D die even voordoet hoe je dat prikloos kunt doen:

  een brandnetelblaadje prikt maar aan 1 kant, de bovenkant. Voorzichtig pluk  je een jong blaadje aan het steeltje aan de onderkant en legt het plat op je hand met de prikkant naar boven. Voor vergissingen kan het wel handig zijn om even te kijken of er hondsdraf in de buurt staat maar in tijden van dat de wereld is vergaan zul je het even zonder moeten doen:-)

Met je nagel, die geen prik voelt, rol je het blaadje naar binnen. Daarna (foto mislukt) hou je twee handen tegen elkaar en rol je het rolletje even flink heen en weer, daarmee verdwijnt  de prik.

En dan: smullen maar, van het vega-rolletje boordevol mineralen en vitaminen

ik moet hier nodig met een ceder expert naar toe want volgens mij is dit wel degelijk een echte ceder in een bos met voor de rest allemaal coniferen.

we betreden nog even de woonplaats van de bosgeesten maar meer dan dat gebeurt hier ook nog echt geloof ik.

en dan: het vriendinnetje van de dikke Eik, de dikke  Rode Beuk

Oom Frits was dus morsdood, daar deed ik al eens verslag van. Maar ja, als je in 1791 geplant bent, dan ben je wel heel oud geworden natuurlijk. Ze hebben Oom Frits in ieder geval flink gekortwiekt intussen en er een waardig standbeeld van gemaakt