|
Lokaal rondje zonder regen, zaterdag 14 juli 2012  Toen de zon eens begon te schijnen hier in Lochem belde ik moeders te Ruurlo of ze zin had in een wandeling. "Och", zegt ze, "het regent hier de hele dag al pijpestelen!" "Gunst, zeg ik heel verbaasd (alsof we hier tien minuten rijden verderop geen regen hadden gezien), "hier schijnt de zon":-) "Nou dan kom ik wel jouw kant op". Zo gezegd zo gedaan.  in de verte rechts op de hoek de Eik van het weer, waar ik vier keer tegen aan heb gestaan tijdens deze walk. De eerste keer om hem te vragen het droog te houden tijdens deze wandeling, de tweede keer op de terugweg om hem te bedanken dat het gelukt was.  er blijkt ook hazelaar te staan langs de Dwars/ zandweg, maar helaas pindakaas, vergeven van de luis.  we gaan het bospad in, rechts in de verte kun je al de drie douglassparren zien. Ik vertel moeders dat 1 ervan goed is voor de keel  waarop ze dat eens even uitprobeert en warempel, zo'n sterke energie ervaart dat ze de boom uitbundig bedankt.  dan lopen we het tweede paadje naar links in. Dus niet het eerste. Ha ha  dan schijnt de zon, en dan weer niet, maar droog is het wel.  we naderen het heilige sparrenbos alwaar een Grove Den over waakt  moeders vond Douglas een stuk sterker maar je ziet wel dat Jus er knapt rustig van wordt  dan gaan we door de toegangspoort naar de nieuwe boscirkel  waar ik nog weer even een steen goed leg - persoonlijk ervaar ik hier nog niet al te veel energie. De cirkel heeft nog werk nodig.  Na een pauze op het bankje waar we allebei besluiten geen zin te hebben om te koken en hierna het restaurant gaan aan doen, gaan we eerst dit pad in  we nemen de eerste weg naar links, zonovergoten in de tussentijd
we komen langs een ouderwets graanveld maar moeders kan het graan ook niet determineren  De Dwarsweg weer in naar links om een rondje te maken, en zien hier flink wat vingerhoedskruid die haar beste tijd wel gehad heeft voor 2012  Multipurpose eik moest nog even als weer eik dienst doen want er dreigden donkere wolken aan te komen, dus ik vraag hem of hij het nog even droog wil houden. Eik was welwilend.  dit is wilde postelein, ik pluk er wat van  en ik vermoed dat dit een esdoorn is (dan weet je dat ook weer) - we komen weer langs de weer van het eik en ik bedank hem uitbundig, even naar huis om de pecunia op te halen, weer terug, en dan vraag ik eik nog om een lekker maaltje, en om het nog steeds droog te houden tot we uitgegeten zijn. Dat is goed, mijn kind. Zegt Eik.  tot onze verbazing serveren ze hier een verrukkelijke vegetarische maaltijd met quorn, dus ga ik op de terugweg opnieuw langs bij weereik, het was per slot ook droog gebleven, om hem opnieuw te bedanken. Dan zegt hij ineens: Ga snel naar huis, mijn kind. Dat doen we. We waren goed en wel thuis cq in de auto op weg naar huis en dan begint het toch te stortregenen.... |
.
.
