EIK-SJAMAAN & SJAMAAN-EIK, zondag 15 juli 2012, 3 uur (op de fiets)
Om 10 uur vertrok ik op de fiets terug naar de hazelaar bij dat natuurgebiedje het Elzenbroek., Het werden uiteindelijk 3 mooie uren vol geploeter op die zware fiets, en dit wordt een lang verhaal. Als je al denkt dat een astroloog een gek beroep heeft, of iemand die met eiken communiceert op de een of andere manier, niet helemaal spoort, sla dan dit verhaal maar over! Want het is zondag, en we gaan iets opbiechten.
maar eerst gaan we maar eens op pad, eerste weg rechts, dan linksaf (rechterfoto) en daar, op de Vordenseweg, ben ik al moe van het zware getrap. Ik besluit daar al de fiets in de verkoop te zetten:-)
we steken de rotonde over (links) en komen op een fietspad langs de autoweg (rechts)
|
ik rijd dat hele fietspad af, en dan kan ik niet verder, het natuurgebiedje met de hazelaar ligt ergens achter dat hek
|
ik kan linksaf, de tunnel onder de autoweg door, of rechtsaf, en besluit rechtsaf te gaan
|
dan zie ik een blikvanger van een blikvanger, handig om te weten, als ik hier weer eens zou fietsen, om blikjes mee te nemen, die ik nu naar Belgie meeneem omdat ze daar in de plastic afvalzak mogen (moeten) en het hier restafval is, ik kom er nog meer tegen op deze fietstocht en zie wel dat mensen er hun restafval anders dan blikjes in gooien...
|
|
ik rijd naar links om een sportterrein heen, de wolken lijken wel geschilderd zo mooi!
|
|
sterker nog, hoe lang is het geleden dat we zulke mooie blauwe luchten met normale wolken hebben gezien, dat wil zeggen, zonder chemtrailstrepen in de lucht????
|
|
dan kom ik al een hazelaar tegen waar ook al enigszins luis op zit, aan de onderkant van de blaadjes.
|
|
tot mijn verrassing kom ik uit bij het eindpunt van mijn Elzenbroekwandeling en ik besluit daar niet met de fiets door heen te gaan , wat ik achteraf misschien beter wel had kunnen doen, want ik toer nu rondjes door een woonwijk heen.
|
maar uiteindelijk kom ik wel in de buurt, en zie ook nog wat wide roos. Mellie Uyldert zegt ook dat een wilde roos blaadje door de thee zo'n goed idee is heb ik net gelezen in haar 100 geneeskruidenboekje "Voegt men een rozeblaadje (liefst een roze, waarvan men het witte stukje heeft afgenomen) aan een gemengde kruidenthee toe, dan verfijnt dit de smaak en stemt de drinker harmonisch"". En Rozenwater, afgetrokken van de verse bloemblaadjes, is een weldaad voor de ogen. Men verdunt het met lauw water en wast daarmee de ogen."(Ik mag hopen dat ze de oogleden bedoelt.)
dan kom ik bij het natuurgebiedje en het doel van de tocht en zie dat ook hier de hazelaarblaadjes niet vrij zijn van luis. De hazelaars staan aan weerszijden en aan de overkant ziet het er beter uit, dat zal wel met de wind te maken hebben, maar wat ik eergisteren gedronken heb, want ik was dat spul nooit...:-)
dan ga ik eventjes naar het bankje, waar ik ondertussen wel aan toe was. Vandaag met peerse crocs. Rechts zie je een z.g.a.n. hippe transporterfiets te koop, inclusief slot, picknickmand en spandingen, slechts 165,00 euro, geheel afgemonteerd, op te halen in Lochem
|
dan besluit ik verder te gaan, de peen nu te gaan fotograferen en zeer zeker niet opnieuw door het woonwijkje terug te gaan, dus ik ga zoeken naar een ander weggetje naar links voorbij de autoweg of zo (dat lukt niet, dan weet je dat al vast:-)
|
eergisteren liep ik hier nog in omgekeerde richting
|
Dit is dus de peen waar S te R op zoek naar was, ze legde uit hoe het er uitzag en dus kon ik het nu herkennen (rechts er naast is duizendblad).
|
|
het ene boek zegt dat je wilde peen niet moet verwarren met hondspeterselie dat heel erg gevaarlijk is. Een plaatje van het internet van hondspeterselie hier links. Ik snap niet hoe mensen dat kunnen verwarren, het blad van de hondspeterselie lijkt op peterselieblad terwijl het blad van de wilde peen op wortelloof lijkt. Het ene boek zegt ook dat wilde peen bloedsuikerspiegelverlagend is, de verse bladeren en de wortel in de late zomer, het andere boek rept over heel andere dingen. Ik heb overigens een wortel meegenomen, maar hij is heel dun, en de zomer is nog niet zo laat:-)
|
er is nergens een weg naar links, en ik voel de bui al hangen, ik zou een heel eind moeten om weer thuis te komen, maar ik verdomde het om de woonwijk weer in te gaan. Ik rijd dus de Kanaaldijk op, waar de bermen vol staan met prachtige bloemen en kruiden
links de klaproos die je voorzichtig moet plukken en drogen in dunne lagen. Gedroogd moeten ze paars van kleur zijn, wordt het bijna zwart, weg ermee. Het kan goed gemengd worden als kruidenthee bij bronchitis of hoest, niet al te lang gebruiken. Rechts het knoopkruid waar ik dol op ben. Zie deze pagina voor meer info.
|
ik kom nog een (bonte) koe tegen
|
|
en een hazelaar waar nog wel wat schoon blad aan zit
|
|
voor al dat verkeer langs deze eigen weg van rijkswaterstaat....
|
de weg wordt namelijk nu gesplitst in een asfaltpad voor fietsers en een zandpad voor auto's
|
de enige koningskaars op deze hele route, een DESIGN koningskaars maar zonder blommekes. De margrieten hieronder staan inmiddels op de vaas (een paar, er stonden er nog veel meer hoor)
|
en dan, eindelijk, een bankje:-) Aan de overkant van het water bevindt zich het natuurgebied waar we de bloemensaladeplukwandeltocht gaan houden. We hebben al 4 deelnemers!
|
er staat een kleine eik met een aparte stam waar ik eens even tegen aan ga staan. Hij geeft een mega-energie. Ik vertel hem dat ik een nieuw beroep aan het uitvinden ben, namelijk Eik-Sjamane. Mensen zoals ik met Saturnus-t in 10 vragen zich namelijk altijd af wat ze willen worden als ze later groot zijn, de vorige keer, dertig jaar geleden, wilde ik astroloog worden, maar het kan nog wilder: Eik-Sjamane, al vraag ik me af of daar niet een hipper woord voor bedacht kan worden. Eik was het er hoe dan ook helemaal mee eens. Dan zeg ik tegen Sjamaan-Eik, dat hij me dan wel moet leren hoe dat te doen, want ik kan voor mezelf wel een aantal dingen regelen maar hoe doe je dat voor een ander. Bijvoorbeeld, hoe krijgt een eik-sjamane een bepaalde A te R van de EHS af? Eik gaf een echt Indiaans antwoord. Hij zegt, pak de overgevoeligheid weg uit het lichaam, en spuug het dan uit op de grond.... Ik spuug op de grond:-) Maar hoe dat zo gekomen is dat ik besloot EIk-sjamane te worden? Wel, ik ben een boek aan het lezen vanwege een boekbespreking
|
Het boek heet De Leeuwenvrouw en speelt zich af in Zuid Afrika tussen de zeldzame witte leeuwen, geschreven door ene Linda Tucker die vroeger in de snelle reclamewereld werkte, in Engeland geloof ik, en nu afrikaans leeuwen-sjamane is. Het is niet zo zeer dat ze me inspireert om sjamane te worden (waar ik eigenlijk geen zin in heb, een echte sjamaan met uittredingen en trommels en zo, niks voor mij), het is meer dat ze opbiecht wat haar is overkomen, nadat een Afrikaanse sjamaan haar vraagt: "Drie jaar geleden was je ziek niet?" Zonder dat hij dat kon weten. En dan doet ze een verhaal, waarbij ze verwoordt wat ik nog nooit heb durven verwoorden maar precies zo heb meegemaakt in 1994. Dus ik schrijf HAAR verhaal hier maar eens over:: "Dat was eigenlijk geen gewone ziekte", zegt Muttwa,"het was het pad van de sjamaan." Mijn onverwachte zenuwinzinking was voorafgegaan door een superdrukke periode van zes weken, waarin ik niet meer dan een paar uur slaap per nacht had gehad. Ik weet nog dat al mijn lichaamsfuncties krakend tot stilstand kwamen. (Opmerking van mij: dit is de gevaarlijker weg, niet meer slapen en lichaamsfuncties die ophouden, de gezonde weg is meditatie die ook minder slaapbehoefte opleveren en in de meditatie komen je lichaamsfuncties ook tot stilstand, ik mediteerde overigens erg veel in 1994 en daarvoor, maar het was waarschijnlijk net zo "gevaarlijk".) Ik kon niet meer eten, niet meer slapen, niet meer functioneren. (Opmerking van mij: ik voelde me als een verliefd mens in die tijd en die hebben ook nooit honger, dus ik vond het heel normaal:-) Het was een doodenge en zeer ongewone toestand waarvan ik, vreesde ik destijds, nooit meer zou herstellen. Maar ik hervond mijn fysieke gezondheid gelukkig verrassend snel, hoewel ik betwijfel of ik ooit de buitengewone mentale belevenissen uit die periode zal vergeten. Ik zei er weliswaar niets over tegen anderen, maar ik had ook last van hallucinaties en het merkwaardige gevoel buiten mijn lichaam te treden. (Opmerking van mij: ik heb de hallucinaties die ik zelf had niet aangezien voor hallucinaties, die ze in het gewone taalgebruik wel waren, want ik was, met Pluto in 9, druk bezig te proberen te begrijpen wat er mentaal gebeurde, en ik was, achteraf gezien, zeker buiten mijn lichaam getreden, anderen hebben dat trouwens waargenomen, maar ik interpreteerde het helemaal niet zo:-) Dan beschrijft Linda Tucker feilloos enkele details die ik ook, exact zo, heb waargenomen:Ik weet nog goed hoe verontrustend het was dat ik mensen hoorde denken, waarbij wat ze dachten vaak verschilde van wat ze zeiden. Soms hoorde ik hun gedachten, ook als ze aan het andere eind van een overvolle ruimte stonden, of terwijl iemand aan het woord was. En het was voor mij absoluut niet moeilijk om twee mensen tegelijk te horen denken. Ik weet ook nog dat de tijd volslagen veranderde. Een enkel ogenblik kon een pijnigend langdurig uur duren; ik weet nog dat ik dacht dat de wijzers van de klok tot stilstand waren gekomen, totdat ik me realiseerde dat ik kennelijk zelf de tijd had stilgezet. (Opmerking van mij: deze laatste realisatie had ik niet, ik dacht dat "anderen"de wijzers stil hadden gezet, er verscheen nl ook een graancirkel op dat moment langs de oever van de IJssel (kwam ik vier jaar later pas achter) waar ik op een bepaalde nacht (maar liefst) naar toe ben gewandeld, onder een boom ben gaan zitten en naar Zutphen en haar kerktoren aan de overkant keek. De wijzers van de torenklok waren inderdaad tot stilstand gekomen, evenals een paard in de wei. Bewegingsloos als een mummie stond het erbij).Hoewel die vreemde ervaringen destijds alamerend waren, zo gaat Linda Tucker verder, begon ik ze nu dankzij Mutwa's vriendelijke woorden te beschouwen als voorboden van "hogere " vermogens en vaardigheden. (Opm van mij: in die periode heeft voor het eerst een boom met mij "gecommuniceerd", het was heel troostend, het was de boom waar ik onder zat op die oever van de IJssel, betekent dat dan dat ik mijn "vaardigheden" om via bomen het hoger Zelf aan te spreken als een "hoger vermogen" moet gaan zien en op moet houden te denken dat iedereen dat kan? Alhoewel ik nog steeds denk dat iedereen dat kan als je maar traint, vind ik de gedachte om er een "hoger vermogen" van te maken wel een goed idee. Het betekent dat anderen wellicht minder vreemd er naar kijken, het is per slot een "hoger vermogen" ha ha. Nog een stukje van Linda's herkenbare ervaring: ""Voor mij geldt dat elk ongebruikelijk detail helderder was dan de gewone werkelijkheid, en wel in die mate dat het in feite de overtrokken gekte van het moderne stadsleven en van mijn baan in perspectief zette. De meesten onder ons noemen die egocentrische drukte weliswaar "normaal", maar ik begreep inmiddels dat een sjamaan een dergelijke manier van leven abnormaal en onnatuurlijk zou vinden, een werkelijkheid zonder enige voeling met waar het echt om gaat in het bestaan van de mensheid op aarde. Wellicht was het dat wat Muttwa in gedachten had toen hij vroeg of ik me mijn ziekteperiode nog goed herinnerde. "Alsof het gisteren was,"zei ik, eraan terugdenkend. "En dat niet alleen: het ijkt wel of ik me iedere seconde uit die periode kan herinneren." (Opm. van mij, dat heb ik ook, alleen heb ik nog nooit goed kunnen verwoorden wat de geest, de mind, eigenlijk uitspookt, op die momenten dat de mind zef overstegen wordt en daar ligt nu volgens mij gewoon de sleutel, waar veel mensen de psychiatrie voor in belanden terwijl ze een "geestverruimende" ervaring (zonder drugs maar door slaapgebrek) hebben en waar de psychiatrie maar zegt dat ze gek zijn geworden (psychotisch, liever gezegd), per slot communiceer je niet meer in de werkelijkheid waar anderen zich bevinden, vooral niet als je communiceert met wat mensen werkelijk denken zonder het te weten en dan iets anders zeggen via het beperkte bewustzijn van alledag). Linda gaat verder: "Terwijl ik er Mutwa (de Afrikaanse sjamaan) over vertelde, zat hij gewoon begrijpend te knikken, waarna hij uitlegde dat wat ik had meegemaakt "tijdreizen" werd genoemd. (Opm van mij, tjonge, tijdreizen in plaats van psychotisme, geweldig!:-) Maar ik heb altijd al geweten dat ik toen niet psychotisch was en dat er iets anders speelde. Dit is de eerste keer dat ik de ervaring beschreven zie vanuit een niet psychiatrisch perspectief.
Linda: het was uitermate pijnlijk en gênant om dat allemaal toe te geven, voor iemand met mijn academische achtergrond die ook nog eens binnen de context van de reclamewereld leefde. Maar nu ik eenmal dapper - of onbezonnen genoeg geweest was om de grote kloof over te steken en de vergeestelijkte wereld van het sjamanisme te betreden, en ontdekt had dat het allemaal op een of andere manier klopte, kon ik met geen mogelijkheid meer terug.
En zo kwam het dat ik vandaag Sjamaan-Eik vroeg of ik Eik-sjamane kon worden. De rest van de trip, per fiets:
we gaan de kanaaldijk weer af die nu weer geheel verhard is tot we bij het bruggetje komen waar we echter links af gaan
het is geen straf hier te fietsen, ik rijd dit stuk ook wel eens met de auto omdat ik het zo mooi vind
|
het volgende bankje is bij het bruggetje over de Berkel, er staan drie auto's
|
en ook een mevrouw naar de boom te turen. Ik had ooit al eens gedacht, zou dit soms een kweepeerboom zijn, kijk naar die groene vrucht rechts, maar mevrouw zei dat het een notenboom was, een walnotenboom dus. Nou, dan weet ik dat ook weer:-) Ze vertelde ook nog dat ze al eens meegemaakt had dat een groep Turken die hele boom leeghaalde. Ja als ze pas net gearriveerd zijn en uit Turkije komen dan hebben ze er natuurlijk weet van wat de natuur allemaal oplevert.
ik fiets maar eens verder, links de Berkel
|
dan kom ik deze plant tegen, die ik volgens mij net in een boek zag en al dacht dat ik die eens moest vinden in het echt, maar nu weet ik allang niet meer wat het is:-)
|
het linker bankje sla ik over want ik weet er eentje vlak bij in de schaduw, rechts zie je de Staringkoepel en ik geloof warempel dat je langs de sloot bij dit bankje er ook kunt komen. Je moet wel met een zelf aangestuurd pontje de Berkel over om die koepel te bezichtigen, het officiele wandelpad er naar toe was bij de notenboom van zojuist
|
Dit was niet het bankje vlak bij want dat bleek bezet te zijn. Vorig jaar stond hier nog een houten bankje maar nu is alles in het harde metaal gestoken.
|
Het bankje bevindt zich bij een kruising met Achterhoeks uitzicht
Dan ga ik de Lageweg in, een zandweg, en via de parallelweg van de Zutphenseweg naar huis om me te gaan wijden aan deze pagina. |
