|
Het Elzenbroek & de Hazelaarthee, vrijdag de dertiende (13-7-2012) 60'  Ofschoon ik wel kon zien dat er flink wat muizenaktiviteit was geweest rond de muizenlokdoos in het keukenkastje, besloot ik toch naar de Praxis te gaan om twee nieuwe muizenvallen te kopen. Van te voren had ik dit merkwaardige stukje Lochem gegoogled en besloot dit eens aan een nader onderzoek te onderwerpen. Ik ben geen geschikte eik tegengekomen om mijn excuses aan te bieden, dat ik zo weinig vertrouwen in Eik had gisteren want vanochtend kreeg ik een email van R te Kranenburg, dat Begin-eik het wel juist had gehad, ze was namelijk wel thuis maar was boven aan het werk. Ik had ook geen deurbel geklinkeld of zo omdat ik rechtstreeks naar de achterdeur was gewandeld. Wat een mop. Ze wandelt diezelfde wandeling die ik gisteren deed elke dag met de hond, dus natuurlijk kende Begin-Eik haar:-) Maar vandaag meer over de toverkrachten van hazelaar, zelfs als het geen toverhazelaar is maar een gewone.......want wat ik nu weer meemaakte, daar zou ik wel eens feedback op willen, maar ik vrees dat wat ik meemaakte niemand anders meemaakt, en ik eerder voor gek verklaard wordt dan dat ik hoor van iemand dat ze ook wel eens zo iets hebben ervaren... maar eerst maar eens de auto parkeren, hetgeen alleen lukte bij een bedrijf:  ze hadden hier flink wat prachtige berenklauwen gerooid, zeker bang dat de bevolking ze zou plukken om in de kantoortuin neer te zetten (het is niet al te verstandig berenklauw aan te raken).  dan wandel ik de Kanaaldijk in, er hingen opeens knap donkere wolken in de lucht.  ze hebben nog wat bereklauw intact gehouden langs de route:  en langs het kanaal ziet het er helemaal kleurrijk uit:  hoofdstuk 2: Gemeentelijke kunst:
na de brug neem ik het weggetje naar links  ik loop in de motregen die opeens al snel flinke regen wordt, dus  ik loop snel terug naar de schuilplaats  die dan even als bankje kan dienen. Het is verbazingwekkend hoe weinig je het verkeer hoort als je pal onder de brug zit (in het natuurgebiedje waar ik straks kom echter helaas des te meer)
als ik denk dat het wel weer meevalt loop ik datzelfde weggetje weer in waar ik peen tegenkom. Ik heb het niet gefotografeerd omdat het daar nog te hard regende om mijn camera te voorschijn te halen, dat doe ik pas weer als ik dit tunneltje onder diezelfde brug tegenkom.  aan de andere kant zie ik het natuurgebiedje al liggen  omkijkend nog even de brug waar ik geschuild had  het natuurgebiedje ziet er echt prachtig uit, zowel zonder als met reling van het bruggetje, dit is trouwens de Berkel
als ik het weggetje er naar toe afdaal kom ik langs vele hazelaars waar ik opnieuw tegen aan ga staan met mijn rug en opnieuw een enorme energie voel langs de ruggengraat, in en boven het hoofd, Ik pluk wat jonge blaadjes voor een thee. Samengevoegd met een wilde roos blaadje en wat kamille wat ik in het natuurgebied nog plukte, maak ik daar s avonds een kruidentheetje van, laat het 5 minuten, misschien iets langer trekken. Het smaakt niet echt lekker, maar ook niet vies. Het heeft inderdaad een nootachtige smaak, met een licht-bittere afdronk, altijd gezond, zeker voor mij. En dan, na drie slokken gebeurt het. Ik krijg opeens van de inwendig genomen thee de kriebels in mijn hoofd, bij het keelchakra, hoger, zo sterk, en zo aanhoudend, dat ik er van schrik. Dit heb ik nog nooit meegemaakt van een kruidenthee. In eerste instantie leek het te zeggen, kijk dame, dit is precies de kruidenthee die je nodig hebt. Maar dan slaat de schrik toe vanwege het vreemde van de ervaring, het nieuwe, het onbekende. Precies zoals mensen zouden kunnen reageren op een kundalini ervaring. Ik google op internet of hazelaar niet toevallig giftig is maar nee, het tegendeel blijkt waar, je kunt de bladeren ook eten, niets van de struik of boom is giftig. Het verschijnsel is nog niet weg. Met elk nieuw slokje opent de energie weer, het lijkt wel een 6e chakra openings-kruidenthee. Echt, zo iets heb ik nog nooit meegemaakt. Het is vreemd dat ik niet schrik van dezelfde (min of meer) energie als ik met mijn rug er tegen aan sta, maar opeens wel als ik er thee van drink, en het op een ietwat andere manier langs de ruggengraat naar het hoofd voel... Nu nog hopen dat het fysieke genezingseigenschappen heeft...  Het natuurgebiedje blijkt een naam te hebben:  en een bankje, maar dat doe ik pas op de terugweg aan  eerst maar eens even wat kamille plukken  dan loop ik dit pad langs de Berkel af  dat overgaat van wild naar keurig gemaaid, er staan huizen links (met wilde rozen in de tuin...)  als ik zie dat er in de verte weer een huis staat denk ik (ten onrechte, zie ik thuis op het google kaartje), dat de bebouwing begint en  keer om. Langzaam aan begint de zon te schijnen.  de oogst:  terwijl ik hier een poosje zonnebaad fotografeer ik mijn modieuze crocs nog even, leuk kleurtje he?  ik sla rechtsaf op weg naar mijn auto  de hele terugweg had dit witte vlindertje mee gedanst en eindelijk lukt het me om hem op de foto te krijgen als hij zijn avondmaaltje nuttigt  en, net als de gemiddelde kantoorklerk vertrek ik s avonds van (een wildvreemd) kantoor, klaar met met mijn werkdag, om weer naar huis te keren: :-) Leuk beroep, wandelastroloog!  |
.
.
