HOLTERBERG vrijdag 16 september, van Salland naar Twente en weer terug.
Toen we s ochtends opstonden in ons vakantiehutje was het een stralende dag, we gingen redelijk vroeg op weg, en parkeerden niet waar iedereen parkeert op de Holterberg, nl bij het diorama, maar bij de 2e parkeerplek links om een Echte Sacred Walk mee te maken!
De parkeerplek
We gaan op pad, het is hier meteen al prachtig
Nu zijn we nog in Salland
dan, in het bos blijkt het hier te stikken van de veenbessen oftewel cranberries, die had ik persoonlijk nog nooit in de natuur gezien.
in close up, eentje daarvan verdween in mijn mond, er zat een bittertje aan, maar 1 besje is wel te doen hi hi
we lopen maar eens door, er hangt hier een heel serene atmosfeer
tjonge, een foto van mijzelf! deze grove Den vroeg er gewoon om, om even contact mee te maken.
we beklimmen een berg (juh...)
het is hier echt prachtig, de serene rust overspoelt je gewoon. We voelden het allebei.
het bos links en rechts voelt vol sfeer, vol elfjes en kaboutertjes volgens M1
kijk nou toch, wat een sprookjesachtig gebeuren zo met die zon er tussen:
M2 ziet vast een boself
Dan ziet M1 een stel bijenkasten
hoera, een bankje!
M2 gaat eens even een nieuwe app downloaden voor haar nieuwe HTC wildfire, nl een GPS systeem, zodat we niet verdwalen:-)
dit was het weggetje naar rechts, het heet de Panoramaweg trouwens, zal later blijken.
ik ga alvast op stap terwijl M2 de coordinaten nog probeerde te vinden (ik ben tamelijk aso, dat klopt)
dan komen we bankje 2 tegen, maar die slaan we, althans op de heenweg, over
opeens zien we een huis aan het eind van de weg, dat verwacht je in eerste instantie niet in deze serene omgeving, maar het blijkt een grensweg met het natuurgebied te zijn.
Het is haast niet te zien, maar hier staan we tussen de lijsterbes, ik wou M2 de LIJSTERBES ervaring laten meemaken, het was energetisch weer geweldig. Overigens stuurde A te R nog een leuke lijsterbeslink in (ik zal hem ook op de linkspagina zetten). http://www.wala-nederland.nl/H2/tuin/a_eber.htm
een wild beest!
en dan komen we dus uit op de Helhuizerweg
kruising Panoramaweg, en besluiten weer om te keren
DE HEIDE-ERVARING
Uiteraard was er hier veel heide en ik besloot de energie van heide eens te polsen. Per slot is mijn enige feedback die van Mellie, dat Heide niet van mensen houdt, en ik heb het daarom een kluizenaarsgewas genoemd, ooit. Ik kreeg er met moeite contact mee, ik moest het wel drie keer proberen, maar de aanhouder wint. Heide valt onder steenbok (zie de kruidenwebsite) en mogelijk dat het daarom M1, een Steenbok, zo aansprak, want zij hoefde het maar 1 keer te proberen om meteen al een enorme energie door haar lijf te voelen stromen:
M2 wacht geduldig
want M1 kon er geen genoeg van krijgen!
kijk maar:
mooi is de heide wel:
we lopen maar eens door, en ziedaar, bankje nummer 3!
en wat bleek? Waren we toch helemaal tot Twente gewandeld zeg.. maar daar wouen we helemaal niet wezen, dus we zijn de grens niet overgestoken, maar
hielden in plaats daarvan een verrukkelijke meditatie op het bankje terwijl M2, the dog, op wacht zat.
Dan lopen we het pad vlakbij het bankje het bos weer in om vooral maar niet in Twente te wandelen
daar komen we nog een jeneverbesstruik tegen, die toch wel een beetje op apegapen stond, de grove den ernaast gaf meer energie en bessen zaten er ook al niet aan de tegenwoordig tamelijk zeldzame jeneverbesstruik.
We lopen vervolgens opnieuw door een veld vol veenbessen, en ook nog een enkele bosbesstruik waarvan ik wat besjes oppeuzelde die ik uiteraard toch wel lekkerder vond. Van de veenbesplantjes heb ik er eentje meegenomen om te planten in de avondboscirkel, waarvan akte in de volgende wandeling.
Deze boom stond er zo markant bij, op het bergpad (klimmen, puf puf), hij vroeg gewoon om aandacht:
er stond ook een paddenstoel tussen de veenbessen.
En aangezien we op vakantie waren brunchten we daarna bij het pannenkoekenhuis tegenover een hotelletje waar M1 en ik misschien wel eens een keer gaan logeren, om nog meer van de omgeving te verkennen, want het was hier echt superprachtig.
Het toeval wil, dat A en P te R notabene op dezelfde dag op de Holterberg waren, weliswaar met de fiets, maar we hebben elkaar helemaal niet gezien:-) Die stuurde nog wel even een website in met informatie over de historie van Holten, klik hier. Ze komen op hun fietstocht nog wel uitermate rare paddestoelen tegen:
en vlakbij de Sprengenberg passeren ze dit bijzondere gebouw:
na 30 km fietsen nemen zij het bekende appelgebak, en ze schrijft nog:
We besluiten ter plekke hier nog een keer heen te gaan voor een wandelroute. Misschien wil er wel een hond mee die we hier in de buurt ooit hebben opgehaald, en dan mag hij zijn baasje ook meenemen. Het is hier nl. prettig toeven, ik had hier geen last van draadloos gedoe. Het was prachtig weer en het was een prachtige fietstocht, maar ik heb wel gemerkt dat dit een conditie oefening is: het vele stijgen vooral moest ik soms lopend doen, sjonge wat kan ik hijgen. P. oppert nog dat het vast aan de fiets ligt, die zwaar trapt.... ik hou het er maar op!
Maar zoals je ziet hadden ze dezelfde ervaring als wij, het is hier echt prachtig, we willen zeker terug komen, en het vele stijgen en dalen, poef,zelfs zonder fiets kreeg je er spierpijn van, dus het ligt vast niet aan de fiets, maar aan de BERG:-)))
Dit is een Mountainsong, oftewel een berglied:
