|
1. Esdoorn aangeboden en 2: de Koolmansdijk door A te R  Nadat ik vanochtend in het miniminibosje waar de oostelijke Zon mooi doorkwam 7 keer diep buik-geademhaald had, en vervolgens muis 21 geofferd heb aan de roofvogels, hedenmiddag gevolgd door muis 22, deed ik een consult met een jongeman die in ruil daarvoor a.s. zaterdag enkele bomen komt afzagen. Want met al die regen komen ze zowat tegen het huis aan en het gaat daarbij om vogelkers dat deze keer van mij ook wel weg mag. Des middags besloot ik (eventjes) in de tuin te werken om hem doorgang te geven en alvast wat snoeiwerk te verrichten. En aldus ontwaarde ik, wonder boven wonder
ook ontdekte ik een esdoorn die ik uitgerukt heb want hij stond niet op een plek waar ik een hoge boom wil hebben. Aangezien ik nergens meer plek heb voor nog een hoge boom, in beide landen niet, is t ie nu voor de liefhebber. Zo'n stek doet toch al gauw 7,50 euro denk ik en een boom komt al snel op 168 euro, dus wie 'm hebben wil...:-)) moet 'm komen halen. De vorig jaar in potten neergezette bamboe was compleet dood (dan weet je dat ook weer, bericht aan de gulle geefster, schrijfster van de wandeling op deze pagina)
DE KOOLMANSDIJK (15 juli) door A te R , 60 min. in tempo normaal  De auto op de P gezet, ergens bij de kruising Boschlaan/Grensweg vlak bij Lievelde. Het is een gebied dat aan de natuur is teruggegeven, wel met beheer en beleid. Vanwege de hoge grondwaterstand was het gebied voor boeren minder geschikt. Er heeft dus ruilverkaveling plaatsgevonden. De nattere delen kwamen in handen van Staatsbosbeheer en de boeren kregen beter land in ruil.  Jas open zonnebril op... het was prachtig weer!
Het is een prachtig gebied met enorm veel planten. Hierboven een compilatie. Van links naar rechts en van boven naar beneden: Kamille, duizendguldenkruid, Engelwortel, Toorts, Vlinderstruik, Leverkruid, Kattenstaart, Kamperfoelie, Grasklokje, Duizendblad, Brunel en Zilverschoon. En hier is het Engelwortelbos! Niet te geloven, zomaar onder de populieren zoveel engelwortel. Ons pad liep er midden door.  Op de populieren huisden veel slakken.  En her en der zag ik deze palen. Landschapsdeskundige P.G.L. uit R. wist te vertellen, dat dit markeringsstokken waren; een meter eromheen bekeek men de vegetatie een paar keer per jaar om te kijken wat er verandert.
Hierboven een compilatie van de paden die we bewandelden. Van bos tot wei. Het pad waar P.G. op te zien is, is het notenpad. Walnoten staan er. Vlakbij de Pruildijk, lees verder.  Een soort wilde orchidee? Hier heb ik een zaadbol van meegenomen.  En wat is dit hierboven,een witte lipbloemige met kleine blaadjes. (Opm van J: het is toch geen ogentroost soms? Een plantje dat ik nog steeds zoek en nog nooit gevonden heb en waarvan ik las in het andere verslag van je vriendin dat die in dit gebied staat!)  Bomenvoelen is hier ook heel goed te doen. De rustgevende beschermende Eik, althans zo voelde het. Daar kwam zomaar een ketting uit een andere eik gezet. De bast is er overheen gegroeid kennelijk.  P.G.L. wist te vertellen dat de grond arm gemaakt werd, zodat grassen plaatsmaken voor andere vegetatie die het goed doet op arme grond. Er lagen nog zaden in de grond van honderden jaren oud die zo weer konden ontkiemen.  Onze rustpauze namen we op een bankje met daarboven het bordje PRUILDIJK: P.G. heeft ook een interessante manier om aan te geven dat hij nodig moet: hij gaat dan het oligotrofe substraat met zijn antropogene nutriënten eutrofiëren. Vertaling: De voedselarme bodem met zijn menselijke voedingsstoffen bemesten. Jaja. Het heeft lang geduurd voor ik dit zinnetje kon onthouden! We zaten er echter flink te glimlachen vanwege de rust, het mooie landschap, de zon en vanwege elkaar. Van pruilen geen sprake. De tocht vanaf hier verder lopend gaat langs veel walnotenbomen.  Vanaf hier zijn we doorgereden naar Bredevoort om.........(J: ik vul het even in: de koffie met appeltaart!) Het was erg druk dus wij gingen binnen zitten. Ik moet mensen mijden,niet alleen soms vanwege hun eigen energie-uitstraling, maar ook altijd vanwege smartphone-energie. We mochten 2 appelgebakjes meenemen voor thuis!! Ha, we vroegen het wel aan iemand anders dan aan tante Pruil, die altijd nee zegt. We hadden de baas himself en hij vond het goed. Triomfantelijk liepen wij langs Tante Pruil die het nakijken had. Zij werkt daar en er kan geen lach af, ze doet zuur en niet echt aardig. Maar wij blijven natuurlijk vet glimlachen, wellicht heeft ze het moeilijk, je weet het niet. Naast het restaurant bezochten we het stenen museumwinkeltje om onszelf te voorzien van nog twee selonietlampjes, een kleintje en een middelgrote. Eenmaal thuis bleek het schakelaartje van één ervan niet goed te werken, dus ik moet terug, maar dat is geen probleem. Hopelijk lukt het woensdag met vriendin Maria die ik dan zie. Eerder kan ik niet vanwege oppaswerkzaamheden op een 15 maanden oude hond genaamd Justin. Op de terugweg komen we door Zieuwent. En hier hebben we een hele zwarte kerk die we rond 2 uur
passeerden. Een gevaarlijke kerk ook; je wordt er doodziek van. (J: ze bedoelt vast vanwege de zendmast er boven op, niet gefotografeerd)  En per ongelukje, ik was bezig met het fototoestel.  Rijdt hij nou met de ogen dicht???! Enfin, we kwamen droog thuis en het is echt een prachtig gebied. Ook zeer geschikt voor mensen die kruidenworkshops willen houden...... Het volledige album......: |
.
.
