sacred walks

afgaande op de kerktorenklok bij vertrek en bij aankomst was de wandeling maar 1 uur en 10 minuten.  Zo lang deden we dus over 2,6 km:-)

we parkeerden vlak bij de kerk en tegenover de koeien, er wonen vast meer koeien in dit durp dan mensen, het durp bestaat uit een enorme kerk, een landgoed, en een paar schattige huisjes. Zoals altijd bungel ik er weer achteraan, op de rechterfoto is moeders al lang het wandelpad ingegaan, linksaf

en dan kom ik, in het begin dacht ik nog, dit gaat leuk worden, want landgoederen hebben vaak oude bomen, en er stonden er hier ook wel wat, maar alleen in het begin:-) Dus elke gedachte aan het houden van een bomenworkshop hier werd later wel in de kiem gesmoord (hetgeen op de volgende wandeling alsnog meer dan goed gemaakt wordt, daar niet van:-)

naar rechts zijn er telkens mooie doorkijkjes naar de slotgracht en Huize Baak er achter.

terwijl ik nog met de doorkijkjes bezig ben bewondert moeders hier een fraai gevormde Eik:

ik ga weer door met de doorkijkjes

en dan is het wel gedaan met oude dikke bomen maar het blijft hier wel mooi, vol brandnetels trouwens

er zit nogal wat kroos in het water.

het landschap verandert ietwat

moeders had het bordje weer gelezen, dus J2 bleef aan de lijn. Ze vertelde dat ze niet snapte hoe ze toch twee dochters kon hebben die zich nooit ergens wat van aantrokken. En als ik aan M1 denk, die trekt zich ook nooit iets van dergelijke bordjes aan, dus ik vertelde haar dat het vast een generatieverschil was, want verders zijn wij zeer brave typetjes natuurlijk.

je ziet het, keurig aan den leiband

dan verandert het landschap, maar het kroos blijft

en toen kwam er een heel fraai gesitueerd bankje met uitzicht op dit kroosrijke watertje

jammer, de aalbessen waren nog niet rijp:-)

als we verderlopen komen we toch godjandorie, excuses, uit op een weg! Met auto's ! Minpunt nummer 1 van deze route!

na enig speurwerk vinden we 50 meter verderop een paaltje aan de overkant en konden we weer van de weg af.

in de verte zien we de kolossale kerk van Baak weer, een mooi gezicht trouwens.

we lopen verder langs een beek en dan volgt minpunt nummer 2

want we moesten de weg al weer over. Maar dan verandert het landschap opnieuw en wel in een pluspunt:

er doemt namelijk reuzebereklauw op!

een boom en lelies in het water ipv kroos

van dichtbij heb je echt het gevoel in een oerbos te lopen, met die mega dikke en lange stengels van de reuzenbereklauw

schattig he? er waren ook babyhertjes maar die hadden het al op een zwierig rennen gezet toen ze ons zagen aankomen.

prachtige staaltjes architectuur, links de fraaie kerk, en rechts Huize Baak van de weg af gezien

laat ie nou open zijn, 3 uur per week, en we zijn er precies tijdens die drie openingsuren

slechts de helft van de kolossale kerk was als kerk in gebruik, de andere helft als tentoonstellingsruimte geloof ik. De foto rechts zou niet misstaan als illustratie bij die graad in de Mandala van Rudhyar die over drie rozetvensters spreekt. Hoe den ook, ik doe een poging te mediteren maar dat lukte niet. De energie was er geweldig maar minpunt 1: er stond een cassetterecorder te spelen met kerkmuziek en minpunt 2: er waren drie Baakse inwoners luidruchtig aan de klets met elkaar, als bewakers van de kerk, terwijl ze de vrije giften van de bezoekers wilden innen. Wel, ik snap niet wat die lui zo al te tetten hebben binnen in een kerk, en vol verontwaardiging omdat ik er echt niet kon mediteren loop ik de kerk weer uit. Opeens waren de drie muisstil. In spanning of ik een vrije gift zou geven. Helaas pindakaas.

Kort en goed, het was een prima wandeling, we moesten er even voor rijden, maar het was tegelijkertijd een wandeling die we niet nog een keer hoeven te doen, met al die autoweggetjes er tussendoor.
Een video voor vogelliefhebbers, deze is wel heel bijzonder, kwam op onze lijst, ingestuurd door GvN