|
DE LINDEROUTE, bij Linde, bij Vorden, zondag 9 juni 2013
dat bord Linderoute, met pijl op een schattige boom met een hart, had ik al eens gelezen en ik wilde die Linderoute wel eens lopen, dus wij op deze zondag er naar toe.
vooralsnog was er geen linde te bespeuren...:-)
er zwommen eendjes in het water maar daar is niets meer van te zien, rechts eiken en toen ik daar zo eens een opmerking over maakte tegen moeders, dat er geen linde te bespeuren was, wist zij te vertellen dat er ergens in de buurt hier een gehucht moest liggen genaamd Linde. Een gehucht waar ik in ieder geval nog nooit van gehoord heb, maar het zou 2 km verderop moeten liggen of zo...
er stond hier nog brem in de bloei en die boerderij vond ik weer gewoon een plaatje om te zien
we vroegen ons beide af hoe dat spul rechts ook al weer heet... of al weer, misschien heb ik het nooit geweten.
dan komen we op de Eikenlaan en ik denk, nou dat is ook wat, hier liepen we onlangs ook op een andere route. Dat was op moederdag, en toen plukte ik nog vrolijk van het dalkruid, hier rechts in de bloei, omdat ik het toen nog verwarde met daslook.
we treffen reuzen/hondsdraf aan, hier prachtig naast brandnetels, weer een mooie foto om die twee samen te zien, omndat hondsdraf helpt bij brandnetel prik en vaak in de buurt van brandnetel groeit, alsof God de remedie voor het probleem meteen even geeft. Rechts een gouden regen, pardoes in de natuur. Ik bedoel, meestal vind je die in de cultuur, oftewel in aangelegde tuinen. Hij is giftig by the way
we passeren een watertje en daar komt de prachtige rode beuk al in beeld, waar we de vorige keer rechtsaf gingen maar nu naar links zullen gaan, wat nog steeds het vervolg van de linderoute bleek te zijn
er stond een bankje op dat kruispunt, naar links ging het de Bekmansdijk op. Het was helemaal niet zo warm, en woei een beetje, dus erg lang hebben we niet op dat bankje gezeten.
een heel veldje met bloeiend dalkruid in het bos en een eindje verderop wilde roos, een paar blaadjes ervan door je thee maakt de thee heel geurig / ik pluk er wat van, maar ik ben nog steeds vergeten het door de thee te doen, foei.
op het volgende kruispunt waar we naar links de Bergkappeweg op gaan - ga je naar rechts dan kom je op de locatie van de eerste zes minicongressen, oftewel de Kranenburg, maar daar staat een houten bankje, wat iets minder koud voelt dan een metalen bankje.
maar moeders had helemaal geen zin in bankjes, dus die gaat ochtendgymnastieken. Dat doe ik haar niet na, met rechte benen de grond aan tikken... en dan te bedenken dat ze 84 wordt dit jaar, ongelooflijk.
ik fotografeer de oogst eens even en dan lopen we verder naar een donkerte in de verte, een soort poort.
het is een heilig sparrenbos en ik voel zoals altijd bij een sparrenbos weer de energie langs mijn ruggengraat, bij een sparrenbos hoef je geen boom aan te raken om het te voelen, het werkt al als je er gewoon langs loopt. Ik leg moeders uit dat interessant genoeg M1 meestal hetzelfde voelt als ik op wandelingen, ook langs de ruggengraat, en dat dat wel eens zou kunnen komen door de ruggengraat"ademhalingen" in de kriya yoga meditaties die wij beiden doen, M1 wat meer als ik trouwens, maar daardoor is het kanaal langs de ruggengraat gesensibiliseerd en snap ik wel dat niet iedereen die bomenenergie voelt in de ruggengraat.
dan zien we behoorlijk veel Silene langs de weg staan waar moeders, die de naam ervan wist, heel verbaasd over is, dat er hier pardoes zoveel van staat langs de weg. Het is familie van de roze koekoeksbloem, dit is geloof ik, even gegoogled dan, de silene vulgaris oftewel de blaassilene.
dat spul rechts heet dus de Gelderse Roos, leerde ik ook van moeders, ik heb het zelf in de tuin maar wist niet eens dat ie zo heette.
dan ontwaren we het autootje in de verte, de wandeling heeft minimaal een uur geduurd. Het was de officiele linderoute en we hebben dus geen linde gezien:-)
mevrouw Appeltaart stuurde inmiddels een kaartje van waar Linde ligt:  |
.
.
.
