sacred walks

.
Jeetwee logeerde een (kort) dagje bij mij in Lochem, dus na wat wel een half jaar geweest moest zijn, wandel ik eindelijk weer eens een keer in de directe omgeving. En tjonge, wat is het hier mooi zeg, het werd een goddelijke wandeling. Ik parkeerde bij de parkeerEik op de kruising van de Ossenbeltsweg en de Vordensebinnenweg en vrij snel zie ik rechts een totaal nieuw pad, aangelegd en wel, vermoedelijk wel een pad voor mountainbikers, dus vandaag ging ik er, in eerste instantie, niet in. Veronderstel dat jeetwee omvergereden zou worden.
.

.
Aangezien men gisteren flink met chemtrails bezig geweest was, was het oorspronkelijk knap bewolkt vandaag, maar opeens, ha, de zon komt door!
.

.
Bij het tankstation had ik nog gevraagd om een plastic handschoentje voor het brandnetelplukken (ik had er overigens wel getankt hoor), maar er was hier geen brandnetel te vinden, hooguit wat petieterige molsla die ik dan weer wel heb geplukt en deels al weer verorberd zijn.
;.

.
Het was nog vroeg, geen fietser gezien. Dan gaan we links af op mijn zg. filevrije route, die zijn naam te danken heeft aan het feit dat ik hier een keer op een vrijdag om 1700 uur wandelde en moest denken aan al die stakkers in files overal in Nederland.
.

.
Ik vond het er prachtig, alhoewel je dat van de foto's niet zo zou zeggen. Maar lentegeuren en stilte en zon doen natuurlijk ook het nodige.
.

.
Om de een of andere reden is het landschap hier behoorlijk heuvelachtig voor Nederlandse begrippen.
.

.
Mijn favoriete heideplekje annex bosbesplukplekje (ander seizoen) komt al in zicht.
.

.
en daar is mijn favoriete voorjaarszonnebankje, nou ik heb het er flink van genomen, zalig. Volgens de geleerden had ik zelfs een kleurtje gekregen van de zon.
.

.
Jeetwee moest zich maar even zien te vermaken, wat met een wederom lange stok wel lukte.
.

.
Na verloop van  tijd wandelen we verder en komen aan bij het jeneverbesstruikgebied. Al toen ik ze in het vizier kreeg begon merkwaardigerwijze opeens het hartchakra te werken. Wat zou dat betekenen, dat er voor de verandering eens jeneverbessen zouden zijn? (Wordt vervolgd).
.

.
(Vervolg). JA DUS! De eerste struik langs het pad stikte van de bessen, weliswaar nog niet rijp, maar geweldig! (Alle andere struiken verder waren bes-loos). Rechts overigens foto#22. Uiteraard de meest bijzondere foto en gebeurtenis van deze wandeling. De Ontdekking van Lokale Jeneverbessen. Zijn die rijp in november of zo? We zullen het in de gaten houden.
.

.
De hartchakra energie hield niet op, op het kaartje aangegeven door een groene lijn: dat hele stuk zowel op de heen-als op de terugweg. Het leek wel of het bos hier zei dat ze blij waren me weer eens een keer te zien. Althans, zo interpreteerde ik het maar.
.

.
hoofdstuk 2: kunst op de heenweg.
.

.
En dan zie je rechts dezelfde berk maar dan genomen op de terugweg. Dat zat zo. Nadat ik nog even bij een drie/stammige Eik was geweest en hem gevraagd had makelaarseik te worden (waarop ik trouwens het antwoord kreeg dat ik me al moest focussen op niet alleen de verkoop van de Moonlodge maar ook de aankoop van een volgende lodge, wat ik inmiddels heb gedaan trouwens), enfin, daarna gingen we rechtsaf de Molenweg oid in. Na een meter of 10 zie ik de auto van een boswachter met aanlopende boswachteres (= vrouwelijke boswachter). Ik riep jeetwee onmiddellijk terug, aangezien die niet aan den leiband liep. Hij kwam wel, gelukkig, en de boswachteres moet me zeker gehoord hebben maar riep me niet achterna, toen ik direct weer terug ging dezelfde route als op de heenweg. Ik heb dan ook geen slecht boswachterskarma:-) <afkloppen>
.

.
En al terugwandelend komen we uiteraard weer bij de jeneverbesstruiken.
.

.
Terwijl ik het er nu nog eens van neem, en eindeloos lang in de zon zit te bakken, pakt jeetwee er op foto#33 maar weer eens een stok bij.
.

.
Dan besluit ik toch nog even een kijkje  te nemen op het nieuwe pad. Mijn nieuwsgierigheid was te groot.
.

.
Edoch, mijn hebzucht was groter dan mijn nieuwsgierigheid, er waren nogal wat bomen gekapt om dit nieuwe pad te maken, en er lag nogal wat hout. Dus na een meter of tien had ik de tas al vol, met de auto dichtbij, dus keerde ik maar weer om, want ik ging natuurlijk niet wandelen met zo'n zware tas. Dat wordt een volgende keer, dat ik dit pad ga ontdekken, m.n. waar het toe heen leidt.
.

.
Deze hebben we al eens eerder gehad, maar ik kwam hem toevallig weer tegen op facebook en het is zo'n prachtig nummer, dat ik die ook nog even op mijn persoonlijke MP3 verzameling wil zetten, ik heb al een hele USB stick met nummers die allemaal achter elkaar afspelen!
.

terug naar de indexpagina - volgende wandeling