Stationsweg, Lochem, 12 september 2012
Het was begonnen te regenen maar s middags toen het droog werd, parkeerde ik bij het station in Lochem, want vanwege de regen was het asfaltweggetjesweer. De stationsweg in Lochem is wel een van de mooiste stationswegen die ik ken en het parkeren is er ook briljant; ik vind wel dat ik maar een eigenwijs opdondertje van een auto heb tegenwoordig:-)
het is een behoorlijk kruidenrijk weggetje, van de hoeveelheid verse brandnetels die er zowel links als rechts stonden kun je de ganse Lochemse bevolking voeden...
uit het westen kwam inderdaad opklaring,zoals buienradar voorspeld had
er stond ook voldoende berenklauw met rijp zaad om de ganse bevolking van Lochem te verjongen   want klaarblijkelijk werkt dat zaad als een soort viagra (dat heb ik ook maar gelezen, ik neem geen verantwoordelijkheid voor deze tip:-)
dan gaan we over het spoor naar links en zoals je ziet, de Grote Drijfweg in
als ik vlier tegenkom, pluk k het onderste bosje op de foto, dat midden in de brandnetels hing. Daar kwam ik pas na het plukken achter... , ik verwijder zorgvuldig de onrijpe bessen en besluit  een culinair hoogstandje te gaan afleveren . Ik had namelijk een mooi wit bloemkooltje gekocht voor bij mijn visje, en besloot dat samen met de tros vlierbessen te koken. Van 1 tros maak je toch geen limonade, dus vandaar. Als ik aan de smaak van vlier en bloemkool dacht, dan kon ik me niet voorstellen dat dat wat ging worden, maar ik ben een Waterman, en die vinden graag dingen uit.  Inmiddels kan ik je melden dat de bloemkool er een licht grijze kleur van krijgt, niet al te aantrekkelijk; de lichte vliersmaak er in is niet overheersend, het was eetbaar, laten we het daar op houden, maar ik zou deze culinaire wanprestatie niet overnemen als ik jullie was..
er staat een Eik die me aanspreekt en als ik hem aanspreek en weer eens het nodige vraag, duurt het behooriijk lang voor hij reageert... ik vroeg hem of hij voor mooie sterrensjamaanwandelingen met mooi weer kon zorgen komend weekend, maar hij had het er maar zwaar mee geloof ik
dan komen we weer langs zo'n schattig boerderijtje waar ik wel een bewoonster voor weet, aan de rechterkant staat een bijgebouwtje dat geloof ik dient als kunstatelier, maar wellicht is het te huur:-)
er staat hier een heel aparte soort Reuze-Amerikaanse Eik, de bovenste foto is wel weer geschikt als fotobehangetje en komt in hoofdstuk 3 erbij.

Dan tref ik de humulus lupulus aan, links de vrouwelijke bellen, rechts de mannelijke plant (op een ander weggetje alweer trouwens). Uit mijn hoofd dacht ik dat de bellen goed waren als je last hebt van slapeloosheid, maar omdat ik daar niet in het minst last van heb, heb ik ze dit keer aan de struik laten hangen.  Meer over hop vind je op deze pagina.

 Dan slaan we links een bospad in wat goed beloopbaar bleek te zijn, met hoera, aan het eind een bankje

op het bankje realiseer ik me opeens dat ik al een tijd lang een kwaaltje kwijt ben. Als je last hebt van een kwaaltje, weet je het wel, maar als het over is, hoe snel verdwijnt het uit ons bewustzijn! Aan de Eik hier vraag ik of dat nu door de sterrenmos is gekomen, of door iets anders, ik kan me niet eens meer herinneren wanneer ik voor het laatst last had van het kwaaltje. Eik wist het antwoord ook niet. Ik hou het op het eerste sterrenmosvoetbad ha ha:-) We wandelen verder
drie poezen bij de boerderij en dan een laan met esdoorns in
het is tijd om zaadjes te verzamelen voor een zaadjesstrooiwandeltocht ooit, hier verzamel ik wat penningskruidzaadjes
op de hoek tegenover het huisje ga ik naar links. Iedereen zal dit wel een schattig huisje vinden, maar ik vind er niets aan. Ik ben niet al te dol op monumenten, ik heb er zelf eentje van 450 jaar oud gehad gedurende 17 jaar, het zal allemaal wel...ik ben hartstikke gelukkig met makkelijk laminaat bijvoorbeeld in plaats van imponerende eikenbalken op de vloer met kieren vol stof
maar mocht je een kantoor op stand willen hebben, er is nog steeds kantoorruimte te huur in kasteel Ampsen
ik stel vast dat ik inmiddels ook op asfalt loop en besluit dat ik dat onthouden moet voor toekomstige nattige dagen...
normaliter zou ik het niet in mijn hoofd halen om op dit bankje te gaan zitten, omdat ik er meestal vlak bij parkeer, maar nu kwam het wel weer even heel goed uit.. De Eik hier en ik zijn dikke vrienden, hij gaf tenminste meteen flink wat energie.
als ik midden op de spoorlijn sta, neem ik een foto:-) , de enorme Linde rechts staat vlak voor het station
de wandeling voldeed aan mijn behoeften vandaag, maar ik zou er niet speciaal voor met de trein naar Lochem komen om specifiek deze route te lopen... zo opzienbarend was t ie nou ook weer niet:-)
Hieronder een lange verzameling van Enya songs, ik heb 'm ook op de sacred music pagina gezet, dus je kunt het eventueel voor later bewaren, klik hier voor de sacred music site

.








































.
Make a Free Website with Yola.