|
WOLFSPOOT#3, KLEIN SCHIETVELD (natuurgebied in Heide, BE), maandag 3 september & THE MONDAY BLUES
Ut was maandag, en deze wandeling, op wat ik ooit eens de mooiste route uit de buurt noemde, had net zo goed de Monday Blues walk kunnen heten...ondanks dat ik normaliter dol ben op maandagochtendwandelingen. Het begon eigenlijk al met de aankondiging van het kappen van bomen. De Vlaamse natuurlui hebben zo een antipathie tegen alles wat niet inheems is, dat wil zeggen, alles wat geen eik, berk of beuk is. Hoe saai willen ze de bossen maken... in plaats van dat ze eens wat doen aan de hei in dit gebied, totaal vergrast, maar dat levert natuurlijk niets op.. Ik probeerde vandaag uit of dit een geschikte sterrensjamaanroute zou kunnen zijn.
En maak meteen de fout de flink uit de kluiten gewassen BERK in het begin als beginBerk te nemen voor de wandeling. Misschien was dat de grote fout, want vanaf daar ging het mis:-)
Het is sowieso een gebied waar je in het voorjaar, als het te drassig is niet moet wezen maar zelfs nu in het najaar was het niet altijd een pretje om te lopen, geen gladgebaande paden zeg maar, doodvermoeiend...
Dit kleine eikje bombardeerde ik tot vragen Eik van een eventuele sterrensjamaanroute, ik wist een bankje niet al te ver hier vandaan om de zuiveringsmeditatie te houden.
dus daar wandelen we dan naar toe
langs een droog ven en langs een ven vol met water, denk maar niet dat je daar bij mag komen hoor, want het is allemaal rustgebied voor de dieren of de vogels, mensen moeten op het natte pad blijven
dan steek ik een vlakte over
en zie opeens een weggetje naar links, waarmee ik hoop de route te verkorten naar het bankje
ook hier, een en al drassigheid en even verderop, aha, daar was de bomenkap dus bezig, wat een rotzooi overal
in de verte zie ik het bankje
wat midden tussen de rotzooi blijkt te staan, sterker nog, het weggetje er achter waar ik eigenlijk wezen moest, is helemaal onbegaanbaar door de boomstammetjeszooi, in plaats van dat ze het bankje eens zouden opknappen hier...
dus ga ik maar via de """grote weg""" naar het doel, en kom opeens wolfspoot tegen
ik neem het eerste weggetje naar links met nog veel meer wolfspoot en dan het eerste weggetje naar rechts, de bomenpartij in de verte is namelijk mijn doel
hier wordt het weggetje helemaal onbegaanbaar, maar met het doel zo dichtbij waad ik me er moedig op de een of andere manier langsheen of doorheen
voila, het doel en nog meer wolfspoot! Er staat hier zo''n overvloed aan wolfspoot dat ik voldoende mee heb kunnen nemen om een voetenbad aftreksel van te maken.
kijk, links de bunker en rechts Het Opperhoofd van de Eiken hier zoals ik hem eerder noemde. Maar vandaag moest hij er aan geloven, ik vroeg hem of hij sterrensjamaaneik wilde zijn. En weet je wat? Ik herinner me niet eens meer wat hij daarop zei of hoe hij reageerde want hij stond niet lekker, vandaag.... typisch monday morning blues...
ik probeer de rechtereik ook nog uit maar die stond ook niet lekker. Mopper de mopper loop ik rond de bunker weer om
ik had niet echt de behoefte er even in te gaan staan
dus ik ga verder en weer terug en neem dan een ander pad met weer een ander doel wat al net zo hard mislukte
even denk ik hier dat ik op de vlakte kom met een keurige boom om op plaats te nemen (ik was hondsmoe en had behoefte aan een volgend bankje), maar die bewuste vlakte vond ik nergens... en de boomstamboom dus al helemaal niet
uit pure bankjesarmoede neem ik het uitsteeksel van de grove den op vlakte nummer 1 dan maar, waar ik inmiddels was terug aan gekomen - ik heb nog wel de beleefdheid grove den te bedanken als ik wegga
links was een van de zes pogingen om een blauwe libelle te vangen op een foto maar uiteraard mislukte dat ook. Het zou eens goed gaan op deze monday blues walk. Uitgeput neem ik plaats in de auto, aan het eind op de foto rechts en ga naar huis om de hele dag verder een uitgeput gevoel te hebben, geen idee waar dat zo opeens vandaan kwam. |
.
.
