Zandgat, Gorssel, donderdag 15 september (pm), 1,5 uur
Ik had een miniwandelvakantie geboekt in een vakantiehuisje op de Gorsselse hei omdat mijn auto daar in de buurt een winterbeurt kreeg. Die minivakantie duurde van donderdag 16.00 uur tot vrijdag 17.00 uur en in die periode hebben we maar liefst 3 wandelingen gemaakt. En een spierpijn dat ik heb.... want wandeling nummer 1 en 2 was niet maar zo over keurig geasfalteerde paden, welnee, er moest geklauterd en gewaad worden door hoog grasland en zo, en wandeling nummer 3 was een bergwandeling (haha). Maar ik mag de verkeerseik om de hoek wel dankbaar zijn en M1 die mee was op de miniwandelvakantie mag Sri Yukteswar wel dankbaar zijn (die is van het weer, die Sri, namelijk), want het was echt stralend mooi droog weer, zodat we s avonds ook nog eens lekker en vuurtje konden stoken. Ik was nog niet weer thuis vrijdagavond of het begon weer te regenen en zaterdag was de herfst al vroegtijdig ingetreden. Kijk dit is 'm, Sri Yukteswar:
Na een hobbelrit over onbegaanbare weggetjes parkeren we bij het met water gevulde zandgat:
en lopen dan het onbegaanbare weggetje weer terug af:
Het zandgat is een bekende hangplek voor jongeren in Gorssel, dus:
wij lopen zonder alcohol op zak, maar met flesjes fruitsap dat naar appelmoes blijkt te smaken, het pad dus op.
M1 was weer oppasmoeder voor Pruttel, dat geen konijn is maar een Lifestyle hondje van dochterlief.
persoonlijk vind ik dit een mooi gezicht:
dan komen we een boom tegen waar deze foto had moeten laten zien dat het om een els ging.
een witte Els die het landschap domineert, en je weet dat ik een Els hetzij een uittredingsboom vindt -- je treedt makkelijk uit zeg maar als je er tegen aanstaat, --hetzij een spookboom
M1 onderzoekt hem eens even nader
en dan verschijnt er op de volgende foto iets wat naar beneden zoeft, een groen bolletje, geen orb. Het is vast een SPOOK! Want de verhalen gaan dat Elsen in hun toppen heksen huisvesten of iets van dien aard. Hier laat een heks , of iets van dien aard, zich dus voor het eerst zien op de foto. Ik moet bekennen dat ik de hele omgeving hier inderdaad ietwat spookachtig vind:-) en altijd al gevonden want op mijn zestiende kwam ik hier ook wel eens, als verliefde hippy hangjongere, ... en een jaar of 2 geleden als niet hangjongere vond ik het nog steeds. Vandaag dus ook. Spooky!
We lopen maar eens door en slaan links af een weiland in, waar we uitdrukkelijk lezen dat er hier s nachts niet gevist mag worden. We kwamen overigens wel 6 vissers tegen uiteindelijk, van niet-autochtone afkomst, vriendelijk genoeg, die klaarblijkelijk de hobby hebben om hier juist wel en waarschijnlijk ook s nachts als hangvissende semi-jongeren te bivakkeren.
ik stak weer eens een heel verhaal af tegen deze koei:
die na een poosje terug begon te loeien:
Nou ben ik niet echt een koeienfluisteraar, maar ik kreeg sterk de indruk dat hij loeide dat ik op moest donderen.
We lopen maar eens door, keurig in de rij
over dit karrespoor:
Dan houdt M1 een paaltje met prikkeldraad omhoog waar we onderdoor moeten om op verboden terrein door te gaan (Annemie zou zeggen: avontuur!)
M1 vindt de wijdsheid hier geweldig: (let op de drie bomen achter haar hoofd... die gaan zometeen tegen ons praten).
Deze 3 bomen waren in tegenstelling tot alle andere bomen, die muisstil waren, van heinde en verre aan het fladderen met hun bladeren en deden net of het waaide als een gek. M1 dacht nog dat het fladderiepen waren.
de stam was hartstikke warm!
de hondjes wachten braaf tot mevrouw uitgerust is tegen de stam (in hun optiek dan)
het blad deed mij aan Linde denken en mevrouw 1 haalde haar HTC nog wat te voorschijn en googelde ter plekke even op fladderiep: het was dus inderdaad geen iep.
ik was diep onder de indruk van de warmte van de stam, en van de mooie struktuur trouwens
ik deed mijn uiterste best om te proberen te begrijpen waarom Linde zo'n kabaal maakte, maar ik ben duidelijk ook al geen Linde-fluisteraar want ik verstond er niets van.
we gaan maar eens verder
en komen bij een binnenwatertje
en dan bij een buitenwatertje, de IJssel geheten in de volksmond:
we lopen een klein eindje langs de oever op zoek naar een "bankje"(de stenen inhammen of uitwaaiers, whatever):
daar zat ik als zestienjarige namelijk ook te hangjongergen oftewel te spijbelen van school. Maar het is een hele afdaling, de hondjes komen niet eens door het struikgewas en moeten gedragen worden:
er groeit nog wel iets van mijn gading, echte IJsselsolidago zeg maar..
he he we zitten, maar ja, ik ben geen 18 meer.... en het "bankje" beviel niet echt...
toen ik eindelijk door de niet meer 18-jarige knieen was, maakte ik deze foto van het uitzicht. En twee van de IJsselstenen verdwenen in mijn wandeltas om te gebruiken in mijn ochtendboscirkel.
we lopen maar eens verder
En komen uit bij het zandgat, waar weer zand in gestrooid wordt door die graafmachines op een boot, maar wij konden niet verder en moesten terug
we moesten omlopen via een behoorlijke rimboe. Avontuur, zou Annemie zeggen.
er kwam nog wel een mooi doorkijkje naar het binnenwater van de andere kant:
Dan vinden we de auto weer, stappen in, en langs het onbegaanbare weggetje zijn ooievaars op doorreis:
hier nog een paar in de verte:
Terug op ons vakantieadres eten we een lekker hapje en dan gaan we op pad voor de tweede wandeling, en lopen dwars door dit te koop staande perceel (veel te hoog geprijsd trouwens) :
en dan op het weiland er achter, krijgen we met M2 hetzelfde fenomeen als onlangs met J2: m2 weigerde nog een stap te zetten. Dat had wel een reden, vlakbij bevindt zich een gemene hond die hem al eens te pakken had gehad en ook vandaag getraind werd. Toen men ons zag ging hij gauw aan de lijn, dus M2 was veilig.
De ondergaande zon!
dit was het doel van onze tweede wandeling, M1 moest even wat frutselen aan haar bijenkasten, waarvan de honing trouwens te koop is in de bloemenwinkel aan de Hoofdstraat in Gorssel. Maar of er voorraad is, geen idee, want het gaat als broodjes van de bakker over de toonbank. De foto is piepklein omdat hij slecht van kwaliteit is, omdat het al laat was en zo:-)
Wij keren terug naar ons vakantieadres waar M2 zich al vast genoeglijk installeert, wachtend op de dingen die komen gaan, zoals een houtvuurtje en een gesprek tot diep in de nacht, alvorens wij onze wandelvakantie vervolgen met een Bergwandeling:-)
