HOUTHEM ST GERLACH, dinsdag 2 augustus
Het zou een smoorhete dag worden, met een gedenkwaardige ontmoeting met een heilige die in een HOLLE EIK woonde tijdens zijn leven, in de dertiende eeuw.. en het was deze ontmoeting die mij definitief deed besluiten naar Limburg te verhuizen, ijs en weder dienende en zo. Ooit:-) Maar voor het zover was moesten M1 en ik natuurlijk eerst aan ons landlopersontbijt zien te komen. We checkten uit bij het hotel en reden geheel volgens plan al vroeg in de ochtend naar de parkeerplaats achter Jan Linders, want als we daar boodschappen zouden doen, zouden we weer 1,50 euro parkeergeld besparen, en aardappels heb ik, de laatste tijd, altijd nodig.
AARDAPPELNAT
Omdat Mercurius toch retro loopt wijd ik maar weer eens even uit. Moeders had me de tip gegeven om het onkruid tussen de tegels op mijn parkeerplaats te lijf te gaan met aardappelnat, het water waarin de aardappels gekookt waren dus. Nu at ik de laatste jaren helemaal geen aardappels maar ik ben er weer mee gestart, want kijk maar eens naar het resultaat van slechts twee pannen aardappelnat:
Inmiddels is het omheenliggende groen ook al lang verdord, dank zij de eerpels van Jan Linders, trouwens twee keer zo duur als de biologische eerpels die we s middags op de terugweg naar huis nog bij de Lidl in Duitsland erbij kochten, maar goed. We blijven niet uitwijden natuurlijk. De HEMA van Valkenburg was vlak bij, dus wij er heen voor een ontbijtje van 1 euro. Het was oke, maar de koffie was niet te drinken, echt slootwater, dus als je ook eens een landlopersontbijt nuttigt bij de HEMA, in ieder geval bij die in Valkenburg, raden wij beiden thee aan:-)
Daarna vertrokken we naar Houthem St Gerlach onder de rook van Valkenburg aan den Geul en parkeerden bij deze gebouwen:
 |  |
Maar dit gebouw eraan vast was ons doel:
Want waarom zou je per slot van rekening NIET op een stralende dinsdagmorgen naar de kerk gaan?
Het was echter niet maar zo een kerk, het was een HEILIGDOM! A Sacred Dom dus:-) Zo sacred, dat iedereen geacht werd de schoenen te vegen en te kloppen voor men naar binnentrad:
En het was maar niet zo een Heiligdom, welnee, al deze prachtige gebouwen en kerk staan hier ter ere van niets meer en niets minder dan een EIK!!!! En zijn bewoner dan. Die uiteraard meteen mijn aandacht had om die reden alleen al.
Hiervan las ik alleen dat de Heilige Gerlachus ooit een losbandig leven had geleid, hetgeen een mens doet denken aan Milarepa, het onderste stuk van de tekst kon mij persoonlijk echter gestolen worden.
Het eindigt natuurlijk wel geweldig leuk. STILTE! M1 en ik gingen meteen de bidkapel binnen, waar het de bedoeling was dat er stilte was, om er te mediteren, en kregen daar erg Italiaanse emoties omhoog.. (dezelfde emoties die we in Italiaanse kerken ervoeren toen we daar in januari waren). Want achter ons zat een vrouw onophoudelijk het Onze Vader te fluisteren, geheel en al hoorbaar dus,en ondanks dat de energie in de (overigens nieuwe) kapel heel hoog was, waren wij vrijwel meteen weer vertrokken om die reden. We lopen verder en worden door supervriendelijke stralende mensen ontvangen die achter de balie stonden, alsof we de enige gasten op de hele wereld waren, zo verwelkomden ze ons. Het was hartverwarmend. Wij vertellen van de hoge energie in de kapel, maar dat zei hun niks:-) Dat ze zelf de hele dag doorbrengen temidden van hoge energie in dit heiligdom en wellicht daardoor zo straalden ontging hen zelf wellicht ook. Enfin, wij de kerk binnen waar de Heilige Gerlachus opgebaard was. Er was een legertje vrouwen aan het schoonmaken:-)
Dit is'm trouwens, in eikenhouten lijve:
Thuisgekomen google ik eens op de Heilige Gerlachus, zijn Feest is op 5 januari.
Toen hij eens als ridder onderweg was naar een toernooi werd hem
bericht, dat zijn vrouw was overleden. Dit betekende voor hem een
fundamentele ommekeer in zijn leven. Hij maakte een pelgrimstocht naar
Rome om de paus te vragen welke boete hier het beste paste. Deze gaf hem
de opdracht voor zeven jaar naar Jeruzalem te gaan en daar een
boetvaardig leven te leiden. In Jeruzalem meldde hij zich bij het
hospitaal van de Ridders van St-Jan. Die namen hem in dienst als
eenvoudig veehoeder. Na terugkeer uit het Heilig Land vestigde hij zich
als kluizenaar te Houthem in het Geuldal. Hier woonde hij in een holle
boom. Onder zijn harnas droeg hij uit boete een kriebelend kleed. Elke
dag, zomer en winter, weer of geen weer, liep hij in alle vroegte naar
het graf van Sint Servatius in Maastricht, tien kilometer verderop, om
er zijn vaste gebeden te verrichten.
(Wat een masochist niet?)
Terwijl M1 omhoog kijkt en het plafond fotografeert
concentreer ik me op de graftombe en op
wat daar op de grond onder ligt:
Nu ben ik voor geen meter op de hoogte van katholieke gebruiken, maar "gewijd zand"" ? Het had meteen mijn warme belangstelling. Aan de overkant zag ik nog een schepje liggen en vroeg me af of dat daar lag om het zo nu en dan weer bij elkaar te scheppen. M1 en ik keerden aan het eind van onze wandeling terug in deze kerk, in de hoop dat de Deftige Poetsdames vertrokken waren, zodat we daar konden mediteren en tijdens die sessie zagen we andere mensen een schepje zand meenemen. Dus deden wij dat ook. We zagen zelfs nog dat ze plastic zakjes erbij leverden, maar toen hadden we onze eigen plastic zakjes al gevonden. Toen we het zand door onze handen deden glijden kregen we allebei een enorm hoge zeg maar Tachion energie door ons heen:-) Het stroomde zo door het hart. Ongelooflijk. Ik vroeg me af wie en wat de wijding gedaan had, maar per slot lag het zand wel bij het graf van de Heilige Eikenbewoner. Een week later probeer ik het thuis nog een keer, het zand had nog steeds dezelfde hoge energie! De helderziende buurman van M1 kreeg beelden van een tropisch hete zon bij dit zand, en dus vermoedden we dat het uit Israel cq Jeruzalem komt. Ik was in ieder geval diep onder de indruk. M1 loopt de tentoonstelling door naar boven en fotografeert de hele kerk nog :
Zoals gezegd, besluiten we om later terug te komen, en we vragen de vriendelijke dame achter de balie of ze wel eens gehoord heeft van "kluizenaarswoningen". Daar had A te B het over gehad. De mevrouw vertelde ons hoe we moesten lopen. Dus wij aan de wandel. Al snel komen we buiten al weer een heiligdom tegen:
Ik zoom in op deze afbeelding van eveneens de Heilige Gerlachus, want, wat zien we daar bovenaan?
De meest treffende afbeelding van het Oog van Shiva (zoals ik dat altijd noem) zelfs met de zonnestralen er om heen, die ik altijd zie in mijn meditaties! M1 zegt dat de RK kerk het het Alziend Oog noemt. Een (1) ding is zeker, ze wisten wel degelijk van spirituele wanten ooit bij die kerk, zelfs al zouden nu nog maar weinig mensen de symboliek begrijpen!
De vriendelijke mevrouw in de kerk had ons verteld dat we over een pontje moesten. Dat bleek echter gewoon een bruggetje te zijn, de mevrouw sprak half Frans:-) M1 had het door, ik niet eens, denkend dat we echt een pontje moesten nemen:-) Hieronder lopen we over het "pontje" , de Geul stroomt weer lekker, onze dag zou weer stromend verlopen (maar het was wel bloedwarm)
We lopen door langs dit water naar "de Molen""
en nemen een verkeerd pad, steil omhoog, en dat met die hitte...
puf puf
We komen uit in het gehucht "Berg", hoe treffend, en M1 vraagt daar eens rond naar de grotwoningen, om te horen dat ze gewoon aan de "grote weg" liggen,dus we keren weer om. Puf puf.
En dit waren ze dan, gewoon langs die "grote weg":
leuke hutjes niet?
hier fotografeer ik de bijbehorende tekst, waarop je kunt lezen dat het vast niet om de kluizenaarswoningen ging die A te B bedoelde:
M1 heeft er een hekel aan dezelfde weg terug te moeten, dus vonden we een leuk pad terug naar de kerk:
We brachten een tweede bezoek aan de kerk, mediteerden er even, namen wat gewijd zand mee, en vertelden de vriendelijke mevrouw achter de balie dat we zeker nog eens terug zouden komen! Daarna lunchten we zonder bankjes (die stonden alleen in de zon, het was er te heet voor) met een appel en een sappige nectarine, en vertrokken via Duitsland weer richting de Achterhoek. Helemaal voldaan over onze prachtige budgetminipelgrimage en met het idee dat we wel een week weg waren geweest.
